Muhalif Gel

Gel, ömrümün tek sâhibi

Her günümü senle doldururum

Ver elini, yollar bizim olsun

Yürürüm gücüm yettiğince

Gel, denize nâzır hayâllere

Her kelime kayık misâli yüzer

Yakamozları değişmem

Gözbebeklerindeki ışıltıya

Düşlerim, geri dönüşlerim

Ve seni düşlerim her gece

Şafak söker

Ölümü istemek, öykümün sonu

Körkütük uykusuzum yine

Saatim epey geç

Ellerim titriyor, canım

Ki seni istiyo' bedenimin her hücresi

Üşürüm nefes aldığını bilmesem

Seni duymasam ve seni görmesem..!

Veryansın eyleme yar

Gel bir gün, uyandır

Beni kandır

Gülüşün nur saçsın yârınlara...!!!

Yelken açtım, deli rüzgârlar esti

Fırtınalar çevirir oldu dümenimi

Küstüm, üzgün bi' çocuk gibi

Güldüm geçtim hüzünleri bir bir

Suskunum ki beni susturur

Bi' küçük ustura

Kesti benim ar damarımı

Düş kuran yanımı kırdılar

Önüme koydular bir ip ve bi' sehpâ

Vur hadi; acıma, vur tekmeyi

Ne kıymeti kaldı??

Bu can sana kurban

Gülüşünde boğulup ölücem ben

Beni sin diye gamzene gömücekler..!