Sadık Gürbüz Nesini Söyleyim Canım Efendim

nesini söyleyim canım efendim
gayri düzen tutmaz telimiz bizim
arzuhal eylesem deftere sığmaz
omuzdan kesilmiş kolumuz bizim

sefil ireçberin yüzü soğuktur
yıl perhiz tutmuş içi koğuktur
ineği davarı iki tavuktur
bundan gayrı yoktur malımız bizim

reçberin sanatı bir arpa tahıl
havasın bulmazsa bitmiyor pahıl
tecelli olmazsa neylesin akıl
dördü bir okkalık dolumuz bizim

benim bu gidişe aklım ermiyor
fukara halini kimse sormuyor
padişah sikkesi selâm vermiyor
kefensiz kalacak ölümüz bizim

evlâtda babanın sözün tutmuyor
açım diye çift sürmeye gitmiyor
uşaklar çoğaldı ekmek yetmiyor
başımıza belâ dölümüz bizim

zenginin sözüne belî diyorlar
fukara söylese deli diyorlar
zemane şeyhine veli diyorlar
gittikçe çoğalır delimiz bizim

sekiz ay kışımız dört ay yazımız
açlığından telef oldu bazımız
kasım demeden buz tutuyor özümüz
mayısta çözülür gölümüz bizim

tahsildar da çıkmış köyleri gezer
elinde kamçısı fakiri ezer
yorganı döşeği mezatta gezer
hasırdan serilir çulumuz bizim

zenginin yediği baklava börek
kahvaltıya eder keteli çörek
fukaraya sordum size ne gerek
düğülcek çorbamız balımız bizim

serdari halimiz böyle n'olacak
kısa çöp uzundan hakkın alacak
mamurlar yıkılıp viran olacak
akibet dağılır ilimiz bizim