Pars Ahnas Aynalar

Zor
Geçiyor aynı rayda ömrüm
Aynalarda gördüğüm ben değilim
Bu ben değilim...
Tut elimden düşmeye meyilim

Boğuluyorum sayenizde
Beni öldürmek gayeniz mi lan?
Her namertliğe bahaneniz para
Ben ömrümü harcadım, hangimiz kara?

Dört duvar içinde geçer gider günüm
Sonunu bilip de seçer mi dert ömür?
İstemiyorum artık! Toprağıma küsüp, ellerimde yeşermeyen gülü
Bırak öylece kalsın, hayalimin aslı yok
Her yanı paslı bıçaklara gebe sırtım
Ve de düşmedim hala
Gözlerime düşen neme sırıtıp, bakıp aynaya kendime diren diyorum.
Neye sustuysam bi’ ben biliyorum.
Yaşamaya değer bi’ neden diliyorum
Ölümden daha acı keder biliyorum
Yine de gün doğmadı daha...
Düşlerimizi kin boğmadı daha
Nasırlı ellerde umutlar büyürken düşürme şu yüzünü, hiç solmadı bahar!
Ama bu kasvet ağır...
Düşersen bir kere çukurlar dar
Dört yanım çevrili, çakallar var
Ama bugünün yarası da bilahare kâr

Gelip halimi sor...
Bana yarın zor...
Ben güneşlerini beklerken,
Elimde söyle daha kaç hayalim soğur?

Beş sene önceye dönseydim eğer o sokakta tekrar bulunmazdım
Olmazdı Bulantı,
Gençliğimi ziyan eden hiçbir dalgaya kurulmazdım.

Zor
Geçiyor aynı rayda ömrüm
Aynalarda gördüğüm ben değilim
Bu ben değilim...
Tut elimden düşmeye meyilim

Üstüm başım kan izi
Omzumda ceket, elde valizim
Bundan daha iyisi yok
Kapkara bi’ sokaktaki tekel mavisi
Düştüm, kalktım, n’apayım?
El veren olmadı ki tektim ağabeyim
Dedim ki : “Ey talihim ! Zalimsin sen...
Hep kahpelere mi adilsin ?”
Yak gitsin, geçmişi
Sikeyim geleceğimi! Tanrı’m affetsin...
Birisi gelip huzurunu gasp etsin
Son kalan umudunu da hapsetsin
Kim adaletten bahsetsin?
Üstüne prangalarınız hep dank etsin!
Kahretsin...
Yaşadığın çağa bak emeğini hırsıza taht etsin
Nakitsiz cebin seni yoracak
Fark etsin endüstri n’olacak?
Vakitsiz ömrün yine solacak
Bırak gitsin giden, yeri dolacak
Üstüm başım hep gam, keder
Ama unutma kazanır sabreden
Kaldır kafanı şu maddeden
İsyanını kim fark eder?
Yük kalır omzuna her yoldan
“Bir gün biter...” diyorlar
Ben talihimi kuytu köşelere gömdüm
Söyle bi’ gün döner mi oradan?
Diken dolmuş ellerimde artık hiçbir mutluluk filizlenmez,
Açtığı saksıyı beğenmeyene de bu saatten sonra gülüm denmez.

Zor
Geçiyor aynı rayda ömrüm
Aynalarda gördüğüm ben değilim
Bu ben değilim...
Tut elimden düşmeye meyilim