Öykü Gürman Ne Olur Bir Sabah

Ne olur bir sabah kapım çalınsa

Açınca gülüşün içime dolsa

Belki bir meyhane biraz da rakı

Sen türkü söylesen ben eşlik etsem

Bakmayın çekilen perdelerin

Aydınlık oluşuna bu şehirde

Renk renk desenlerine kanmayın

Saklısında kimbilir kaç yüreği

Bu ayrılıklar boğar

Kimbilir ardına kadar susmuş ömürleri

Paslanmış ne çok kapı bekler

Hasretin gibi çarpıyorum kapıları

Soluk soluğa atıyorum kendimi sokağa

Taşlarında izmaritlerimi ezdiğim kaldırımlar

Sicim bir yağmur altında

Bir yanıtım yoktur

Seni soran açelyalara

Bir meyhane bulur beni

Beyaz kefeni kirlenmiş masalar

Yorulmuş bir rakı alır beni

Kalbime seni sorar

O an duracak zannederim bu gevezeyi

Sol kolumda bu aşkın uyuşmuş ağrısı

Otuzbeşlik ne ki

Meyhaneci yetmişlik getir

Tek başına gitmiyor bu zıkkım

Kavunun tadı zehir

Sen yoksun boynu bükük saatlerin

Bu akşam dürüyemin güğümleri kalaylı

Gitmiyor be abla değiştir şu bantı

Bu ne sevgi ah bu ne ızdırap

Zavallı kalbim ne kadar harap

Çalmıyor artık

Öyle ya çoktan göçmüş Abdullah Yüce

Geceye su gibi dökülse sesin

Bizimle hüzünlü şarkılar gülse

Ellerin elimi bulsa ansızın

Kalbimden kalbine çiçekler koşsa