Murat Can Mızrak

Bugün evine doğru biraz adımladım
Sana gene bir mektup karaladım
Eline alıp bakacaksın gene saçmalamış deyip atacaksın
Cesaretim kalmadı karşına geçersem yüzüme kapıyı kapatacaksın
Her gün geçtiği duraktayım beni bıraktığı sokaktayım
Hala bir umut var içimde
Aklıma geliyorsun neden içince
Kayboluyor kafam yerine gelince
Göz gözü görmüyor sevince
Sakinleştim hakaret edince
Delirdim lan öyle gidince
Başka birinin kolunda görünce
Yıkıldı dünya bak üzerime
Sanki MIZRAK saplandı bu kalbe dilim tutuklu kalmış isminde
Seni görüyor oldum heryerde ,gül yüzüme tebessüm et bir kere
Hani sığınırım hep gölgene,beni düşünüp derdin üşütme
Anlıyor insan elindekinin değerini bir gün kaybedince
Oyunu bir kere kaybedersen silinmez kaybı gözünün önünden
Her şeyini kaybettiğin o masaya bir gün oturabilirsin yeniden
Korkar bir hale geldim ben gerçekleri öğrenmekten
Yada adını duyup her gün içmekten ,resmine bakarak sövmekten
Sadakat birine koşmaktır yada birinden delice kaçmaktır
Kadere inanan insan tesadüfe inanmaz diyorlar haklı mıdır?
Tesadüfe inanan adamsa kaderini kendi elleriyle tutmamıştır
Nerede mutlu olduysan oraya git belki kader bunu yazmıştır
Bizi de ayrılıkla sınadı bu hayat oysa sınavda gözetmen miş kader
Cevabı olmayan sorular ve karşıma çıktı çalışmadığım dersler
Ve bir gün karşına öyle biri çıkar seni ölüme emanet eder
Pazarlık yapmaya vakit kalmaz birden üstüne bir çizgi çeker
Gitmem diyenleri de gördük köprüyü geçene kadardı meğer
Geçmiş eninde sonunda dönecek ama yeterince beklediysen eğer
Belki dinliyorsun beni ama seni beklemeye değer
Aşılacak bir gün mesafeler yada geri gelecek bir gün gidenler
Değişmek zordur ama bazen aynı kareyi başa sarıyor insan
Sıkılır bir hale koydun beni zevk almıyorum yaşamaktan
Tırmandım sana gelmek için kademe kademe basamaktan
Ben kaybetmedim kaybeden biri varsa şayet oda sensin lan..!!