Muhalif Uyan

Bölüm-I: Baraka

Bent 1

Uyan kadınım, uyan.. Bana mahkûm kalmak lânetin

Bensiz bi' cesede dönen o bedeni diri tutan hayâletim

Canımı benden aldın, küçücük ellerinle söktün

Bâri hiç değilse son nefeste bir tutam hayat getir

"Makberim" dedim sana; sen "ölme" dedin, yaşattın

O an inan ki mutluluktan gözbebeğim yaşardı

Ölmemeyi de başardım ve görmemeyi ihâneti

Sadâkatimin ödülü güneşi görmeyen bi' karanlık

Yalvarırım.! Ölümden başka çözüm ver bana

Yoksa son dilek hakkımı kullanıcam ölümden yana

Ömrümden kalan her ne varsa Tanrı sana bağışlasın

Sâhip çıkamadım ve benim bebeğim öldü, sen yaşa.!

Ey hayâli her hâliyle ilâhlaşan tek kadın

Çıldırdım, sana secde ettim Tanrı'mı sen sanıp

Melek misin semâda, (yoksa) kan mısın damarlarımda.?

Söyle; nasıl olursun hem en uzak hem de en yakın..?!

Nakarat

Uyan, bugün her günden daha karanlık

Uyan, bana gel yine; sâdece benim ol BİR ANLIK

Bugün her günden daha karanlık

Uyan, bana gel yine; sâdece benim ol BİR AN...!!!

Bent 2

Başka tende erirken sen adını sayıklardım

Çığlıklarına koşmak istedim ve sonra dedim "adın batsın"

ADIN BATSIN!! Vücûdunda bir yabancının eli

İpek teninde gezindikçe benim rûhum yarım kaldı

Kıyamazdım, yanağına dokunmaya kıyamazdım

Bugünse belki yatağının başında sıra vardır

Isırdığım dudaklarımdan akan kan da yatıştırmaz

Kâlbim öyle öfke dolu ki göğsüme sığmaz artık

Bir makaslık ip misâli bağlıymış "biz" denen

Ve "biz" ucuz bi' filmmiş; gönülsüz, hatırsız izlenen

Bi' varmış bi' yokmuş "biz"; dillerde gezen masalmış

"Biz" inanmakmış içine ihânet katılmış hislere

Bin kere söz verdin, "gitmiycem" dedin ve unuttun

Kanattığın her yarayı senin hayâlinle kuruttum

Tutuştur tüm anıları içinde yanan ateşte

Senin gibi bi' kâbustan uyanmamak, benim tek suçum bu..!