İbrahim Erkal Şiir Bir Akşam Üstü

Çok ince benim meselem çok
Bir akşam üstüydü onunla tanışmamız
Elini verdi eridim elimi tuttu eridim
Zor bela merhaba diyebildim
O kadar güzel o kadar güzeldi ki sorma
Gözleri bahardan tatlı
Saçları kömür karası
Durmasımı desem bakmasımı
Hele o konuşması mest ediyordu beni
Evleri yolumun üstündeydi
O muhteşem o çok şahaneydi
Onu görmek herşeye değerdi ya
Dolayısıyla sık sık eve gidip gelmelerde
Hep bahaneydi
Seni seviyorum demek an meselesiydi
Her defasında erteledim utandım
Bugün olmasa yarın olur sandım
Sana nasıl anlatayım
Ben çok aptal bir adamım
Bazen caddede karşılaşırdık
Tokalaşır hal hatır sorardık
Ama o hal hatır sorardı
Ben aşkı ile yanardım
Sana nasıl anlatayım bilmemki
Ben çok aptal bir adamım
Ve bir akşam üstüydü onu gelinlikle
Kuaförden çıkarken gördüm
İçimi bir tufan sardı
Dünya yansa ne yazardı
İnanamadım acele edecek
Evlenecek ne vardı
Başıma taç yapmazmıydım?
Gözüm gibi bakmazmıydım?
Sana nasıl anlatayım
Ben çok aptal bir adamım
Ve yine bir akşam üstüydü istemeye istemeye
O kahrolası sokaktan evime dönerken
Evleri'nin önünde bir feryat bir figan
Aman Allahım o an aklıma gelen
Başıma gelmişti
Hayatımın anlamı hasretim özlemim
O sevdiğim kadın o ölmüştü
Vay anasını sattığımın dünyası vay
Vay anlımın kara yazısı
Tarifi yok pişmanlığımın anlamıda yok
Giden gitmiş felek edeceğini etmişti
Gözümde dünyanın tüm güzellikleri bitmişti
Yahu ona bir açılabilseydim
Onu çok ama herşeylerden
Çok sevdiğimi söyleyebilseydim ne olurdu
Artık nasıl sevdiğimi bilmeyecek
Ve ben kendimi hiç affetmeyecektim
İçme diyorsun iyi söylüyorsun
Biliyorum beni çok seviyorsun
Önceleri kızardın bakıyorumda
Şimdi anlıyorsun ve sende içiyorsun
Boşver can arkadaşım
Yazılan gelir başa
Çekilen tasa boşa imiş
Kendim ettim kendim yandım
Anlayacağın anlayacağın
Ben çok aptal bir adamım