İbrahim Dizlek Düşme

Düşme!

Düşersen, bağımsızlığını ilan eder dostların

Görüş günlerin yasaklanır, gelenin gidenin olmazBayram eder düşmanların, düşme!



Düşünce, bütün düşüncelerin değişir hayata dair

Dostluk, arkadaşlık, aşk yeniden şekillenir beyninde, düşme!

Hayatın ve dostların vefasızlığını görünce yaralanır duyguların en derinden, düşme!

Düştün mü ilk önce güvendiklerin vurur sırtından



Kimse bakmaz yüzüne, işe yaramaz adam olursun

Bir bir uzaklaşır dostların senden

Tutacak dal bulamaz yorulursun, düşme!

Düştün mü isyan edersin yaşadığın hayata



Gözyaşlarını dökersin her gece yastığa

Yılanın ne kadar masum, kurdun suçsuz, çakalın çakal olmadığını anlarsın iki yüzlü insanları görünce, düşme!



Düşenin dünyada dostu yoğumuş aman aman

Yoğumuş ölem ölem

Yoğumuş aman aman, yoğumuş aman



Düşenin dünyada dostu yoğumuş aman aman

Yoğumuş ölem ölem

Yoğumuş aman aman, yoğumuş aman



Düşme, düşünce sahili olmayan bir deniz olur koca dünya

Sığınacak bir liman bulamaz, kaybolursun

İki yüzlü düzenbazlar hüküm sürerken, sen kederinden kahrolursun

Düşme! Düştün mü baş ucunda bir tek anan olur, gerisi yalan olur



'İmdat!" demeye engel olur gururun düşme!

Kalıbı beş para etmez adamın söylediği sözden yaralanır onurun, düşme!

Düşersen maziye dalar gider gözlerin, yazılmamış hikayeni okursun

Düğümlenir boğazında kelimeler, kederinden kahrolursun düşme!



Haddini de hesabını da bileceksin bugünlerde

Yoksa farkın kalmaz bu yolda gelip gidenlerle

Seni üzenleri hayatından sileceksin gerekirse, düşme!



En iyisi mi bir kurşun sık hayatın orta yerine, barut izleri kalsın ellerinde

Ama sakın, düşme!



Düşenin dünyada dostu yoğumuş aman aman

Yoğumuş ölem ölem

Yoğumuş aman aman, yoğumuş aman



Düşenin dünyada dostu yoğumuş aman aman

Yoğumuş ölem ölem

Yoğumuş aman aman, yoğumuş aman