Heijan Elçi

[Verse]
Yüklenip hasreti yürüdüm
Bıraktım her şeyi geride
Geçmişim illegal sorunlarla dolu
Bunu kimseye diyemem
Beni hırpalayan ön yargılar bi' yana
Bileğime kelepçe değdi bir yerde
Anlatamadım hiç kimseye derdimi
Uykusuz halde çıkınca mahkemeye
Susmamı istediler
Benden işlenirken cinayetler
Bana öylece bak dediler
Onlar her şeyi hak ettiler
Ben mi?
Olabilirdim illegal biri
Koyabilirdim o silahı belime
Kıyabilirdim onlara sessiz
Yatabilirdim on yıl nefessiz
Büyüdüm varoşta, elimde kan
Yolumda çocuklar, önümde can
Umutla yürüdüm bu yolu, kalk!
Bir sonu var, bir yolu var, anlamaz onlar
Bizi bilemez nerden geldik?
Bilemezler kimlere değdik
Kimlerin aklını kimlere verdik
Anlat hiç sorun olmaz
Beni korkutmaz bu oyunlar
Gerekirse çekip vursunlar
Mermiyi beynime sıksa da susturamazlar
Birikiyorlar kapımın önünde
Kaçamıyorum bakışlarından
Yürüyorum mahallede sessizce
Çeviriyor polisler, hiçbir sebep yok
Arıyorlar üstümü halimi görsen
Tek soruları var: "Yok mu bir şeyler?
Gözünün gördüğü her şeyi anlat
Oralarda nasıl döner işler?
Ya da kapat gözlerini, git bur'dan
Olanlar olması gereken şeyler
Maruz kaldım önyargılara
Kaybettim tüm değerleri
Yoksulluk canımı sıkarken
Yok saydım tüm gidenleri
Sorunsa mahallem her şeyim
Beni ben yapandı, tüm gerçeği yazdım
Kimseye boynumu bükmedim anla!
Bu sokaklarda bir elçiyim
Sorunsa mahallem her şeyim
Beni ben yapandı, tüm gerçeği yazdım
Kimseye boynumu bükmedim anla!
Bu sokaklarda bir elçiyim

[Son]
Bu benim hayatım, benim yolum, benim dikenli teller
Etrafımda kimse yokken, dolar gözüm herkes gülümser