Dursun Ali Erzincanlı Üveys'in Aşkı

Adım Üveys, Yemen'de Karen köyünde doğmuşum

Babamı hatırlamıyorum beni annem büyütmüş

Annemin ayakları cennetin üstündeydi

Elleri sıcak gül kokardı, gözleri geceye açılan pencereydi

Yıldızı yoktu gecesinin

O beni istediği zaman tutup yakalardı

Ama ben onun göz bebeklerini bir türlü yakalayamazdım

Ona baktığımı hissederdi ve bunu nasıl yaptığını hiç bir zaman anlayamadım

Göremeden sevmeyi ondan öğrenmiştim

Gözlerimi yumup konuşmak çocukluğumdan kalma alışkanlıktır

Bazen unutur "Anne şu kuzuya bak!" derdim

Bir sessizlik çökerdi çöle, güneş zamansız batardı

Ağlar, anneme sarılırdım

Annem tebessüm eder, güneş doğardı

Ve bir gün bir isim duydum

Kalbimin yanıp kavrulduğunu hissettim

Bir isim beni kalbimden yakalamıştı

Şahit olsun gözlerin siyahı, şahit olsun aşıkların ahı

Ey sevgili sensin bana gonca gül

Sensizliğe alışmadı bu gönül

Anne! Hani o pamuk ellerinle yüzüme dokunup yüzümü yüzüne benzetirdin

Derdin ki "Kaşların benim kaşlarım gibi"

Hani derdin ya "Keşke gözlerini görebilseydim?"

Ben de "Gözlerim gözlerine benziyor." derdim

Şimdi anlıyorum neler hissettiğini

Duydum ki sevgilinin yüzü aydan parlakmış, hilalmiş kaşları

Onu gören yanından ayrılmak istemezmiş

Gülünce dişleri inci gibi parlarmış

Elinde kına çiçeği olurmuş bazen

Bazen bir yetimin eli olurmuş elinde

Çoğu zaman hüzünlüymüş

Ağlarmış geceler boyu

Sessiz sessiz ağlarmış

Sessiz diyorlar ama anne

Ben her gece çölü kaplayan ağlayışını duyuyordum

Uykudan ağlayarak uyanmamın sebebi buydu

Avuçlarımı yüzüme tutup öyle uyuyordum

Anne! Hani sevgiliyi görmek için köyüne gitmiştim ya?

O gün ellerini nasıl kokladıysam çöl boyu gül kokusu gitmedi burnumdan

Sanki sen de yanımda yürüyordun

Anne, o saadetli evine yaklaşırken kalbim duracak gibiydi

Eşiğini öptüm ellerini öper gibi

Çok az kalmıştı görmeye

Kapı açılacak ve sevgiliyi görecektim

Kapı açıldı... Ama göremedim, yoktu

Bekleyebilirdim dönüşünü ama sen yalnızdın

Sevgilinin çok seveni vardı, ölümü bile göze alarak

Ama senin benden başka kimsen yoktu

Ben de gül için gülü görmemeyi göze aldım

Sana döndüm ama gördüm ki her yol aslında ona çıkıyormuş

Meğer Allah, senin avuçlarında bana sevgilinin kokusunu sunmuş yıllarca

Anne, sana müjdem var!

Sevgili gül kokulu hırkasını göndermiş bana

Şimdi tek dileğim bu hırka hem bana güç versin onunsuzluk sabrında

Hem sana ışık olsun karanlık kabrinde

Şahit olsun gözlerin siyahı, şahit olsun aşıkların ahı

Ey sevgili sensin bana gonca gül

Sensizliğe alışmadı bu gönül