Çağrı Sinci Kaçamadım

[Verse 1]
Tüm bu sebepler ve sonuçlar, teslim oluşlar
Çarpık ilişkiler, bitmeyen yokuşlar
Camdan hapishane, pis kokan koğuşlar
Keyifsizim bugün biraz, mümkünse konuşma
Vazgeçenler ortasında hayalperest kalmak
Çaktırmadan etrafına hayallere dalmak
İllüzyon hayat bur’da, hayal nefes almak
Yalnız özgür olduğunda varsın ayan beyan aptal
En gözü pek insan açken aman diler ancak
Güzel günler hızlı akan zaman bile yavşak
Kazanmak zorunda ki yalnız adam anla artık
Burası cezaevi, sen bi’ ömür yat’ca’n
Ben bi‘ şekil kaç’ca‘m, ben bi‘ şekil kaç’ca‘m
Ama nasıl, neye basıp büyük endişemi aş’ca‘m?
Sen benimle gel güzelim, sıktı beni bu tasma
Kafamda sesler var hep gel buraya kaçma
[Hook]
Gökyüzünde köprüler var hepsi beyaz, hepsi temiz
Gerçek öykülerden büyük bi‘ merdiven bul
Mümkünse camdan olsun
Saydam olan hiçbir şey kederden etkilenmez
Sokakta lambalar var, ateş böceklerinden
Ve bütün karanlıklar dün döküldü ceplerimden
Belki de çok yolum var, belki de vakit erken
Henüz kaçamadım kafamdaki gölgelerden
[Verse 2]
Ceza infaz kampüsünde doğan çocuk
Sence kaç yaşında fark ederdi özgür olmadığını? (kaç yaşında?)
Farz edin pek de fazla soru sormadığını
Gardiyanların silahlarıyla oyun oynadığını
Kimse bahsetmezse hapishaneden
Parmaklıklar sıradanlaşırsa kim isyan eder?
Çocuk tabii ki hücresini evi zanneder
Salak yerine konmak en hakiki dayaktan beter
On beşimde anladım ben, herkes unutmuştu
Hatırlattım inkar ettiler, çok yorulmuştum
Büyük bi‘ masal bütün insanlığı uyutmuştu
Savaş‘cak gücüm yoktu, sanki beynim uyuşmuştu
Bi‘ dünya plan yaptım bu delikten kaçmak için
Normal davranmam gerekti hep savaşmak için
Yoksa cezam hücre ol‘cak dışarı bakamadan
Vazgeçmedim de bıktım bi‘ türlü kaçamadım
[Hook]
[Outro]
Sakın kim olduğunu unutma!
Bekle umutla, gerçeküstü resimler çiz
Gökyüzünü bulutla!
Çektiğin her bi‘ duman öksürüğünü kurut’cak
Şaşırabiliyorsan hayatın saçmalığına umut var