Bedirhan Gökçe Dağladı Dağlandı Gönül

1.Şiir:
Cân alıcı gözlerinin aldı beni bir nazarı Onmayıcı derd ü gama saldı beni bir nazarı
Gamze-i gaddâr okuna şîve-i reftâr okuna Hoş leb-i güftâr okuna çaldı beni bir nazarı
Dâğladı dâğlandı gönül zülfüne bağlandı gönül Ansızın avlandı gönül buldu beni bir nazarı
Zülfünü boynuma takıp cânımı derdine yakıp Kirpiğini süzdü bakıp deldi beni bir nazarı
Kâkül ü ebrûsu ile dîde-i âhûsu ile Gamze-i câdûsu ile deldi beni bir nazarı
Gönlümü meftûn-sıfât dîdemi Ceyhûn-sıfât Hulûsî Mecnûn-sıfât kıldı beni bir nazarı


2.Şiir:
Melâhat mülkünün şeh-i hûbânı Mürüvvet kânısın cânım efendim Âfitâb-ı hüsnün tutdu cihânı Mürüvvet kânısın cânım efendim
Garîb bir bendenim hâk-i râhında Devr etsin her demim hoş penâhında Sâye-i lutfunda izz ü câhında Mürüvvet kânısın cânım efendim
Anladım sultânım işâretinden Va'd ü vaîd ile beşâretinden Kat'-ı ümîd etmem inâyetinden Mürüvvet kânısın cânım efendim
Bahâr-ı ömrümün neş'eli çağı Dîdemin kan yaşı sînemin dâğı Gülistân-ı hüsnün cânımın bâğı Mürüvvet kânısın cânım efendim
Hulûsî nâgehân ol şehenşâhın Erip dergâhına bu âh u vâhın Bendesi desinler Karîbu'llâh'ın Mürüvvet kânısın cânım efendim