Ahvali Efgan Sensizlik

Bölüm1:
Beni tanımalıydın ölüme kuytularım var
Bu hüsrandan bir an evvel kurtulasım var
İçimdeki şair öldü duymasınlar
Birini çok sevsinler şeytana uymasınlar
Gözlerimden düşenler içimde yaşayacaklar
Benimle kaybolmalısın kendini arayacaksan
Uzun zamaan oldu vardım aşka inip atımdan
Ben oysa koşmak istemiştim sana yalın ayakla
Gecenin üç buçuğu hala uyumadımda
Ben sesin kadar acı bi çığlık duymadım yar
Yankılanır geçmişimin koridorunda
Alıştı gözlerim şu hasretinin solukluğuna
Tek bi rengi kalmış hayatımın sahi mahvetmişim
Kendimi kendi duvarlarıma hapsetmişim
Çabaladığım herşeyden kıl payıyla vazgeçmişim
Seni var eden tüm hayallerimi azletmişim
Nakarat:
Sensizlik kalbimden damarlarıma taşar
Benimle beceremediğin aşkı başkasıyla başar
Korkularına yeniliyor şu umutlarına koşan
Kaderin çizgisinde tüm çabalar boşa
Bi yolcu gibiyim benim olmayan bi ruhla
Gözyaşıma karışıyor şu hayallerim tuzdan
Bi ahmak gibiyim birine her haliyle kanan
Ben kalben ölmüşümde zaten ben sen yaşa
Bölüm2:
Terki diyar eylerim, belki de yüzleşirim
Karşılayamaz hislerini hasretimin yüzde biri
Sana güneş olurum merak etme güz değilim
Seni soluyan tüm hücrelerim rutubetli
Yıldızlara dokunuyordum akdenizin akşamında
Yanımda kalmadın ne hastalıkta ne saglıkta
Bir gün olsun yüzün gülmez çok sevipte unutulursan
Hayat bu ömür biter, ama bitmez o yanışlar
Belki gözlerinden okurdum da aşkı
Artık tadı falanda kalmamış yaşamın
Belki ahirette karşına çıkarım
Belki ferhat olur gönlündeki dağları aşarım
Sen görmesende bilmesen de yaram ağırdı
O masum gözlerinde tek bi günde karalanırdım
Geçmeyen şu gecelerimde bir gün hayra aralanır mı ?
Sahi benden hala istediğini alamadın mı?