Ugur Aslan Sen ve Ben

Herkes dört gözle tatili beklerdi
Bense okulların açılmasını,
Çünkü seni görmek vardı koridorlarda
Ve bana güleceğin günü beklemek.
Ben okul bahçesindeki ağaca başharflerimizi
Sen gönlüme sevdanın adını yazmıştın,
Ben sırama isimlerimizi
Sen kalbime ilk aşkı yazmıştın.
Senden sonra sana yazdıgım şiirlerden
Haberin bile yok
Ve yağmur yüzüme vuruyor
Ve soğuk...
Okuldan sonra
Her dolma kalem,her lacivert kravat
Her beyaz gömlek ve yakalık
Ve her 12 Aralık
Sen gelirsin aklıma
Çocukluk işte,belki de ilk aşk
Belki de ilk delilik.
Seversin demiştin ya hani bundan sonra da
İnan ki o kadar kimseyi sevemedim,
Ve o iki kelimeyi senden sonra kimseye
Ama kimseye söyleyemedim.
Belki hiç olmadın benim için
Belki de azdın
Ama olsun
Ben hep sana şiirler yazdım.
Ceketimi ve kravatımı saklıyorum hala
Birinin üzerinde tebeşir
Birinin üzerinde ayran lekesi
Ve sen seviyorum hala
Elmayı da, havayı da, suyu da...
Ve bilmeni istemiyorum hala
Sana şiirler yazdığımı,
Ve bilmeni istemiyorum bütün bunları
Çünkü herşey böyleyken güzel
En dokunulmamış,en yaşanmamış
Ve en tadılmamış haliyle...
Bir sahilde elele dolaşılmamış
Ve bir kafede çay içilmemiş haliyle,
Herşey
Böyleyken güzel belki de...
Ama sen gönlüme sevadanın adını yazmıştın
Ben aşkına tutulmuş bir deli candım
Sen gönlüme sevdanın adını yazdın
Ben aşkına tutulmuş seni ararım