Serhat Albamya Nereye Saklarim

Eskiden değmezdi hayat, yataktan kalkmaya.
Uyanmak için hiçbir zaman sebebim olmadı.
Aradım durdum kendimi boşuna, yıllarca...
Altları canice çizilmiş satırlarda.

Bulmaya çalıştım, hangi ek çoğul yapar beni?
O kadar boşuna uğraştım ki, unuttum kendimi...
Lanetlendim zannederdim bu anlamsız hayatla,
Güneşin hep es geçtiği bodrum katında.

Mucizeye gebeymiş meğer takvim yaprakları.
Son bulmak için seni beklemiş depresyon hapları.
Birikip kalemimden taşarken bu anlamsız hislerim,
Bende sana ait bir şey var, bil istedim...

Belki de bizi tutacak yan yana, yıllarca...
Uyandırıyor beni gecenin ortasında
Hatta sebep oluyor durduk yere birkaç damlaya...
Bu aşksa,
Nereye saklarım ya da niye saklayayım?
Buna hakkım yok...