Resul Dindar Neyleyim Köşkü Neyleyim Sarayı

Ah edip inlerim gurbet elinde

Uzaktan göründü benim bağlarım

Yine garip kaldım gurbet elindeSevgilimi her gün anar ağlarım

Neyleyim köşkü, neyleyim sarayı

İçinde salınan yar olmayınca

Kimsesiz öksüz kaldım bu yerde

Talihim düşürdü beni bu derde

Gözümü kapladı bir kara perde

Evimi yurdumu anar ağlarım

Neleyim köşkü neyleyim sarayı

İçinde salınan yar olmayınca