Ozan Arif Ne Var Ne Yok

Türkiye`den gelen gördüm,
Hoş-beş için yanna vardım,
'Ne var? Ne yok? ' diye sordum,
Yılanlar var, dedi bana.

Masal beyim arı-marı,
Torpil tutmuş masaları,
Vurgun ile kasaları,
Dolanlar var, dedi bana.

Esnaf isen boldur vergin,
İşçi sefil, köylü yangın,
Zengin iken daha zengin,
Olanlar var, dedi bana.

Bu asırda ayıp ayıp,
Doktor ilaç bulamayıp,
Bulsa bile alamayıp,
Ölenler var, dedi bana.

Elektirik, su mu? Haşa,
Yapan yoktur hiç telaşa,
Kıçlarını hâlâ taşa,
Silenler var, dedi bana.

Orta direk neyin nesi?
Ne kendi var, ne de sesi,
Ancak lafta efsanesi,
Kalanlar var, dedi bana.

Becerene şu iş iyi,
Bul paşayı, dön köşeyi,
Oldururlar olmaz şeyi,
Bilenler var, dedi bana.

Yetim hakkı leziz deyip,
Devlet malı deniz deyip,
Yemeyenler domuz deyip,
çalanlar var, dedi bana.

Hiç bakmayıp şarta-şurta,
Ürüşveti yırta yırta,
Hem de öyle uluorta,
Alanlar var, dedi bana.

Mektepler hep aynı heri,
Yine aynı oyunları,
Oynayarak beyinleri,
çelenler var, dedi bana.

Hak-hukuk var dendi birde,
Varsa eğer, şimdi nerde?
Vatan deyip hücrelerde,
Solanlar var, dedi bana.

Arif gardaş hallerinden,
Vaz geç sen bu yollarından,
Senin gibi dillerinden,
Bulanlar var, dedi bana.