Nurettin Rençber On iki Kapılı Şehir

Aklım ermez idi evvel alemde

Şuhikârı haktan haberdar oldun

Damlacık su iken koca alemde

Oniki kapılı bir şehir oldun

Genç idin tez idin sıra bilmezdin

Filiz sürgün verir anı görmezdin

Dahi müşkül iken zemzem içmezdin

Şimdi bir aşk için bende gân oldun

Rençber oğlu geldi geçti bir anda

Belki mihman idin zatı cihanda

Erişip tacına adıyamanda

Sıyrılıp nesneden azade olduk