Mogollar Garip coban

elimde kırık sazım
gece gündüz ağlarım
yarimi görmeyince
kurda kuşa sorarım
kavalım yanık öter
ağlar içini döker
türküler söyleyince
içim yanar ah eder
garip çoban derler bana
kimsesizim gözlerim yollarda
yarimi bekler
gitti gelmez gelmez
her sabah bülbül öter
kalbimi deler geçer
garibim ben neyleyim
gözyaşımı dökerim
ben bir garip çobanım
dağ bayır gezerim
nazlı yarin ardından
gözyaşımı dökerim