Mehmet Toksoy Vuslat

Tek başına kalanlardan fazlasını bekleme !

Gelmeyecek ışıklar ve karanlığım tek sebep

Her gelen bir parça alıp gittiğine sevinse

Bende kalan hiçliğin tek çaresidir delirmek !

Yare gelir sevinmek o pembe düşlerinde

Bayat hikayeler palavra

Sende düş benimle !

Fazla küsmedim ben

Aşka lütfedince,

Neden yorgun düşen omuzlarıma fazla yük verirler ?

Kafamdaki kadın sana bulaşmasın sakın

Çünkü kirlenir !

Hayallerim senden uzak kalır !

Bence durak yakın, inmeliyim artık

Sana konuşmadığın tüm sözlerin emanet bıraktım !

Selametle tatlım

Kirli olan yansın !

Seni sen olmadan yaşamak da artık bana şarttır !

Özlediğimi varsay

Gönül kanmaz artık

Her gecemi sen çal, gündüzleri yaktım !

(Feridun Düzağaç)

Güzel günler hasret için vuslat olur bir gün

Sence şairlerin aşkı neden ölümsüzdür düşün

Sebep aramak mı berduşların kaderinde küfür

Zaten sevgi susuz kalınca, çölde bile üşür !

Sanki dönmediler düşüp !

Kabus olur talih !

Yorgunum, dermanıma sebep var mı sahi ?

Sadakat mı baki, yoksa unutmak mı daha iyi ?

Anlatanlar adi

Saklananlar asi !

Alttan alan sakin olup saçmalamaz sandım

Bu nasıl bir yağmurdur ?

Bir tek ben mi ıslandım ?

Bulutları kıskandım, güneşlerden uzaktım

Aşk dediğin kaybolan tüm cesetlere tuzaktır !

Yaklaşamam uzak dur

Tüm uçurumlar yüksek !

Sonu gelmez gönüllerin yollarında tümsek

Kaderim dövüşmek !

Hesapla görüşmek

Sınavdır bölüşmek !

Ruhunla öpüşmek…