Ilkay Akkaya Nesini Soyleyim

Nesini söyleyim canım efendim

Gayrı düzen tutmaz telimiz bizim

Arzuhal etsem de deftere sığmazOmuzdan kesilmiş kolumuz bizim



Sefil irençberin tebdili şaştı

Borç kemalin buldu boyundan aştı

İntikal parası binleri geçti

Dahi doğrulmaz belimiz bizim



Fukara ehlinin yüzü soğuktur

Yıl perhizi tutmuş içi kovuktur

İneği davarı iki tavuktur

Bundan başka yoktur malımız bizim



Çok dilek diledim kabul olmadı

Şu yalan dünyada yüzüm gülmedi

Hiç kimseye emniyetim kalmadı

Açılmadan soldu gülümüz bizim



Şu yalan dünyada hoş olamadım

Borçlardan bir kere baş alamadım

Şu küçük öküze eş alamadım

Söylemeden aciz dilimiz bizim



Zenginin sözüne belli diyorlar

Fukara söylerse deli diyorlar

Zamane şeyhine veli diyorlar

Gittikçe çoğalır delimiz bizim



Fukara halini kimse sormuyor

Ehl-i diyanetin yüzü gülmüyor

Padişah sikkesi selam vermiyor

Kefensiz kalacak ölümüz bizim



Evlat da babanın sözünü tutmuyor

Karnım aç diyor da çifte gitmiyor

Uşaklar çoğaldı ekmek yetmiyor

Başımıza bela dölümüz bizim



Rençberin sanatı bir arpa tahıl

Havasın bulmazsa bitmiyor pahıl

Tecelli olmazsa neylesin akıl

Dördü bir okka dolumuz bizim



Sekiz ay kışımız dört ay yazımız

Açlığından telef olur bazımız

Kasım demeden buz tutar özümüz

Mayısta çözülür gölümüz bizim



Tahsildarlar çıkmış köyleri gezer

Elinde kamçısı fakiri ezer

Döşeği yorganı mezatta gezer

Hasırdan serilir çulumuz bizim



Zenginin yediği baklava börek

Kahvaltıda eder keteli çörek

Fukaraya sordum size ne gerek

Düğülcek çorbası balımız bizim



Bir aşka geldik de biz bunu dedik

Üç yüz üç senesi bir sille yedik

Her nereye varsan sahipsiz Gedik

Kime arz olacak halimiz bizim



Açılmadı ikbalimiz bahtımımız

Şen olsun İstanbul Payitahtımız

Tevellüt ellidir geçti vaktimiz

Nöbetin gözlüyor salımız bizim



Serdari halimiz böyle n'olacak

Kısa çöp uzundan hakkın alacak

Mamurlar yıkılıp viran olacak

Akibet dağılır ilimiz bizim