Haluk Levent omrum Sanki Bir Gundu

Güneş Doğdu Sağımdan

Yine Kalktım Mağaramdan

Elimde MızrağımlaKoştum Bizonun Ardından



Ammada Doğmamıştı

Hattı Kurumamıştı

On Bin Beşyüzyıl Geçti

Ruhum Yine Durmadan



Ömrüm Sanki Bir Gündü

Oda Bu Gündü

Yalnız Kalmak Zulümdü

Yalnız Kalmak Ölümdü



Güneş Tam Tepedeydi

Ruhum Bir Gölgedeydi

Şarabımı Açtım Bekledim

Cellat Kellemi İstedi



İsa Daha Doğmamıştı

Meryem Suçlanmamıştı

İki Bin Beş Yüz Yıl Geçti

Sokrat Yaşlanmamıştı



Güneş Battı Solumdan

Yeni Kalktım de Tarımdan

Bir Ufak Ayran Açtım

Biraz Köfte Kasaptan



Mustafa Doğmamıştı

Führer Çıldırmamıştı

On Bin Beşyüz Yıl Geçti

Akşam Bile Olmadan