Gonul Akkor Dost Bildiklerim

Sanırdım gündüzdü onlarla gecem
İçimde ümitti dost bildiklerim
Ne zaman yıkılıp yere düştüysem
Bırakıp da gitti dost bildiklerim
Nerde o sözlere kandığım günler
Her gülen yüzü dost sandığım günler
Acıdan kahrolup yandığım günler
Terk edipde gitti dost bildiklerim
Korkar oldum bana dostum diyenden
Yoksa yok olandan, varsa yiyenden
Ne onlardan eser kaldı, ne de benden.
Beni benden çaldı, dost bildiklerim
Meydana çıkalı asıl cehreler
Aydınlanmaz oldu artık geceler
Yalanlar tükendi, indi maskeler
Beni benden çaldı, dost bildiklerim