Ezginin Gunlugu Kadikoy (Canozan)

Bir akşam masası, iki kişiyz, sen ve ben

Gidiyorsun hiçbir şey söylemeden, birden

Kadıköy'de bir yağmurlu bahçeden

Yıllar külleniyor, izi kalıyor aşkın

Yüreğim kurtulsada yangından, alevden

[Nakarat]

Yana yana kül olayım, unutup yine sevdalanayım

Geçmem bir daha Kadıköy'den x 2

Sen uzaklarda ülkem, ben gurbetde bir göçmen

Zamanı durdurabilsem, ne ben kalsam ne sen gitsen

[Nakarat]

Ey akşam vapuru, sana mı kalır dünya?

Ben o yağmurlu iskeleye inmem, inmem

[Nakarat]

Sen uzaklarda ülkem, ben gurbetde bir göçmen

Zamanı durdurabilsem, ne ben kalsam ne sen gitsen

[Nakarat]

Geçmem bir daha Kadıköy'den