Erdal Talay Aciya Gulmek

öpüyorsam ayrılığı gözünden

Söküyorsam yüreğimi göğsümden

Geçiyorsam gözlerinin içinden

Sana olan sevdamdandır bilesin

Geçiyorsam bir çiçeğin özünden

Sana olan sevdamdandır bilesin

Meğer ne yalnızız insan olmuşsak

Yaprak gibi dalda sessiz solmuşsak

Yeri gelmiş acıya da gülmüşsek

Sana olan sevdamdandır bilesin

Yeri gelmiş ayrılığa gülmüşsek

Sana olan sevdamdandır bilesin

Biliyorum sen yine

Parmak uçlarında üşüyorsun.

Aramızda kıvrılıp yatan uzaklığa inat, ayaklarınla kasıklarımın kasırgasını,

Ellerinle yüreğimde yaktığın ateşi düşlüyorsun.

Sularımız sızıp karışıyor ay karanlıkta

Ve çırılçıplak bir ırmağa dönüşüyoruz yatağımızda.

Apansız pencerende gülümsüyor güneş, ne güzel!

Bütün parmakların tıkır tıkır işliyor.

Iştahla biliyorsun, yaşamaktır aşk

Geceyle gündüzün sessiz geçişimidir bir uyku boyunda

Delice bir yangın parmaklarının buzulunda

Ah şahrud,

Her yerimiz nasıl da şaşırıp kalmaya istekli!

Karşılıksız sevebilmekse sevda

Gerçek seven küle dönmüş her çağda

Elim kolum bağlanmışsa kıyında

Sana olan sevdamdandır bilesin

Seydunayım gebermişsem kıyında

Sana olan sevdamdandır bilesin