Elif Turkyilmaz Mizrak

Neden saklıyorum bilmem ki bana gülümseyen resimlerini
Bu benim belki de kendime yaptığım en fena kötülük
Atmaya kıyamadım bu aşkın içi kan ağlayan delillerini
Çıkarsın karşıma eninde sonunda dünya küçük
O beyaz gül hala başucumda
Yokluğuna arkadaşlık yapmakta
Üzerimde senin mavi gömleğin
Gözlerinin yerini doldurmakta
Vurur durur her gece sırtımdan
Yaralar özlemin mızrak mızrak
Benden helâlllik istemeden ölme
Almaz seni hiçbir toprak.