Dursun Ali Erzincanli Sen Gidince

Sevgili!
Sen gitmiştin
Koyup bir başımıza
Bırakıp pak ellerimizi
Gurbetlerine salmıştın bizi
Yetim kaldık, öksüz kaldık
Ve ellerimiz kirlendi yokluğunda
Sen gitmiştin
Ayrılıkların dilini hece hece ağlıyoruz şimdi
Akşamlar iniyor dağlara
Ve hasretimiz yankılanıyor yamaçlarda
Sevgili!
Nasıl iltica edelim sana
Huzuruna nasıl varalım, yalvaralım?
Kemtem karıncalar nice mümkün
Halini Süleyman'a arz
Güneş huzurunda mumların, okunmazken esamesi
Pervaneler bahsetsin mi varlıktan?
Ve duyurabilsin mi sesini!?
Efendim, duyar mısın sesimizi?
Sevgili!
Sen aşk ikliminde sultan
Sen güzellik şahikasında dolunay
Sen vefa göğünde hilal
Biz bir bakışının dilencisi
Biz dolunay tutkunları
Biz bayramı gözleyen oruçlar
Güzellik ordusunun hakanı sen
Gam ruzigârinda gedalar biz
Sen imrenme, biz ayıplanma
Sen özüsün varlığın
Ve biz varlık iddiasında küstah yoksullar
Sen sabah yıldızlarının ışığı
Biz gaflet uykusunda kervancı
Dert ve keder denizinde çığlık çığlığayız biz
Kumrular ve bülbüller seni bestelemekte oysa
Çığlıklarımızı bestelere karıştırıver
Düşkünlerine, savrulmuşlarına kulak ver
İtivermezsin elinin tersiyle bizi, degil mi efendim?
Sen gitmiştin
Çelik mermere çarptı
İradeye ateş düştü yokluğunda
Hasretinden akıllar yitirildi
Gönüller gölgelere düştü
Sana muhtacız
Sana en fazla muhtacız
En fazla sana muhtacız
Uyandır bizi uykumuzdan
Gel, ey sevgili
Bir gelişle gel, bir gülüşle gel
Doğ ufkumuza, sar dünyamızı
Gir gönlümüze yeniden
Sana muhtacız
Sen gitmiştin
Seninle birlikte her şeylerimiz gitti
Şehitlerimiz kefenlerinden sıyrıldı senden sonra
Kanlarımız sahralar doldurdu
Kelimelerimiz anlamlarını yitirdi
Kutlu erlerimiz tutsak oldu nefis ordularına
Hiçbir şey kazanmadık ayrılığında efendim
Hiç kâr elde edemedik
Aldandık, hep aldandık
Delilimizi yitirdik, delillerimizi yitirdik
Dillerimiz dilim dilim edildi efendim
Bize sevmeyi unutturdular ilkin
Sonra sevginin ne olduğunu
Kendi gönlüne ihanet edenlerimiz
Gönlün kendisine ihanet ediyorlardı
Vurgunlar yedik peş peşe efendim
Vurgunlar yedik!
Ve sen gitmiştin
Sevgili!
Sen gitmiştin
Biricik sığınağımız, varlığımızın övüncü, yüz akımızdın
Hayırları söyleyip gitmiştin
Biz şer işler olduk
Uzun uzun emellere kapıldık
Kapılanıp kaldık umutların kapısında
Ellerimiz vardı açıldıkça dolan, uzandıkça verilen
Böğrümüzde kaldı ellerimiz
Sen gitmiştin
Aşk dervişleri avare, pejmürde, hercâyi rüzgârlara kapıldılar
Dönüşlerinin ahengini kırdılar
Bölük bölük kadınlarımız
Grup grup erlerimiz
Demet demet çocuklarımız
Kimi güler, kimi ağlarken yitirdiler kendilerini
Ve sen gitmiştin efendim
Sevgili!
Hani bir aşk idin
Bir güzellik idin sen
Güzellikle aşkın kesiştiği prizmada
Güzelliğin cihanı gösteren bir ayna
Aşkın o aynanın cilası idi hani
Güzelliğin olmasa efendim
Aşkı hiç bilmeyecekti cihan
Aşkın olmasa güzelliği hiç anlamayacaktı
Sana muhtacız
Sana en fazla muhtacız
En fazla sana muhtacız
Uyandır bizi uykumuzdan
Gel, ey sevgili!
Bir gelişle gel, bir gülüşle gel
Doğ ufkumuza, sar dünyamızı
Gir gönlümüze yeniden
Sana muhtacız
Sana muhtacız
Sevgili!
Derd ile ağlayandın
Hem derde salandın
Gönül yurdunda çaresizlerin çaresi
Hastaların merhemiydin
Saadetle yasamış, saadet çağını yaşatmıştın
Sana muhtacız
Sana en fazla muhtacız
En fazla sana muhtacız
Gel, ey sevgili!