Devran caglar Yillar Utansin

bizim gönlümüze hasret düşüren

şu geçit vermeyen dağlar utansın

bizi bizden alıp yabancı eden

şu uzayıp giden yollar utansın



düşüren kim bu aşkı dillerden dile

isyan eder oldum şansa kadere

aynalar yaşlanmış gösterse bile

yaşanmadan geçen yıllar utansın



yar yanımda yoksa en büyük hasret

sevdasız geçecek ömüre hayret

gönülde açmazsa solacak elbet

çiçeklerle dolu dallar utansın