BadClause Heyif

Bənd]

Biz ikimiz heç vaxt bir cəm ola bilmərik

Münasibət fərq etdikcə

Sənlə necə tamamlandığımı görürdüm

Tənhalığımı dərk etdikcə

Nədənsə yaşamaq xoş gəlirdi sənə

Mən nəfəs almağı tərgitdikcə

Sona qalan təkcə xətrin var idi

O da gedir əldən sən getdikcə



Bitdiyini sandığım hekayənin

Qaldığı yerdən başlaması

Lap zəhləsi getsin məndən nifrət eləsin

Amma heç vaxt daşlamasın

Başqa ürəyin içində olmaram, olsa da

Başqa qələm, başqa yazı

Sadəcə fərqli qucaqlarda tapır özün o

Heç kim başqa şey anlamasın (!)



Qorxuram onla danışmağa

Bilmirəm üzləşəcəm hansı üzüylə

Dəli-dolu vaxtlarımıza düşdü bu sevgi

Çox oynadıq ocağın közüylə

Xəyalları uzaqlar idi

Məni də aparacaqdı getsə özüylə

Amma indi fırlanır yüzüylə

Hətta ayaq yeri də qoyub nişan üzüyünə



Həyat davam edir onunçün heç nə fani

Nə də ölüm ani deyil

Əvvəlkitək nurani də deyil ki

Baxan gözlərinə “mirvari” deyim

Həmi imkanatı xudmani deyil

Daha dəyişib çox şey, çox eyib!

Kiçik şeylərlə xoşbəxt ola bilmir

Ömrünü versən “yox” deyir!



Elə bir küskünlük qoymusan ki

Hüzür saxlamağa gəlmir üzüm

Elə bədbəxt bir kəssən ki

Özgə xoşbəxtliklərə belə gözün düşür!

Mən yanlışamsa, sən de düzün

Düzgünlüyün varsa, bəs bir üzr

Amma dolubdur zir-zibillərinlə səbr küpüm

Daha qalanın özün düşün...