BadClause Heyif

Bənd]
Biz ikimiz heç vaxt bir cəm ola bilmərik
Münasibət fərq etdikcə
Sənlə necə tamamlandığımı görürdüm
Tənhalığımı dərk etdikcə
Nədənsə yaşamaq xoş gəlirdi sənə
Mən nəfəs almağı tərgitdikcə
Sona qalan təkcə xətrin var idi
O da gedir əldən sən getdikcə

Bitdiyini sandığım hekayənin
Qaldığı yerdən başlaması
Lap zəhləsi getsin məndən nifrət eləsin
Amma heç vaxt daşlamasın
Başqa ürəyin içində olmaram, olsa da
Başqa qələm, başqa yazı
Sadəcə fərqli qucaqlarda tapır özün o
Heç kim başqa şey anlamasın (!)

Qorxuram onla danışmağa
Bilmirəm üzləşəcəm hansı üzüylə
Dəli-dolu vaxtlarımıza düşdü bu sevgi
Çox oynadıq ocağın közüylə
Xəyalları uzaqlar idi
Məni də aparacaqdı getsə özüylə
Amma indi fırlanır yüzüylə
Hətta ayaq yeri də qoyub nişan üzüyünə

Həyat davam edir onunçün heç nə fani
Nə də ölüm ani deyil
Əvvəlkitək nurani də deyil ki
Baxan gözlərinə “mirvari” deyim
Həmi imkanatı xudmani deyil
Daha dəyişib çox şey, çox eyib!
Kiçik şeylərlə xoşbəxt ola bilmir
Ömrünü versən “yox” deyir!

Elə bir küskünlük qoymusan ki
Hüzür saxlamağa gəlmir üzüm
Elə bədbəxt bir kəssən ki
Özgə xoşbəxtliklərə belə gözün düşür!
Mən yanlışamsa, sən de düzün
Düzgünlüyün varsa, bəs bir üzr
Amma dolubdur zir-zibillərinlə səbr küpüm
Daha qalanın özün düşün...