Abbas Ahmed Çuken Germe

Her tişt dimire, tu her tiştî dikuje

Min nizanibû hey dinyayê

Çavên reş ji qetra şevan

Lêvên sor bûn ji xwînê

Hey dinyayê hey dinyayê

Wez ji xwe re kuştim vê dinyayê



Dinya bi xwe kelik ken e

Kelik girî ye û yek bîrhatin e

Dema şeva diçe bi zû

Şevê min diçin wekî rojê

Hey dinyayê hey dinyayê

Wez ji xwe re kuştim vê dinyayê



Min navê te çand di nava axa sor

Û li ber sinbilan hey dinyayê

Hêviyeke biçûk bi min hebû

Te ew jî kuşt hey dinyayê

Hey dinyayê hey dinyayê

Wez ji xwe re kuştim vê dinyayê