Sadık Gürbüz Nesini Söyleyim Canım Efendim

nesini söyleyim canım efendim

gayri düzen tutmaz telimiz bizim

arzuhal eylesem deftere sığmaz

omuzdan kesilmiş kolumuz bizim



sefil ireçberin yüzü soğuktur

yıl perhiz tutmuş içi koğuktur

ineği davarı iki tavuktur

bundan gayrı yoktur malımız bizim



reçberin sanatı bir arpa tahıl

havasın bulmazsa bitmiyor pahıl

tecelli olmazsa neylesin akıl

dördü bir okkalık dolumuz bizim



benim bu gidişe aklım ermiyor

fukara halini kimse sormuyor

padişah sikkesi selâm vermiyor

kefensiz kalacak ölümüz bizim



evlâtda babanın sözün tutmuyor

açım diye çift sürmeye gitmiyor

uşaklar çoğaldı ekmek yetmiyor

başımıza belâ dölümüz bizim



zenginin sözüne belî diyorlar

fukara söylese deli diyorlar

zemane şeyhine veli diyorlar

gittikçe çoğalır delimiz bizim



sekiz ay kışımız dört ay yazımız

açlığından telef oldu bazımız

kasım demeden buz tutuyor özümüz

mayısta çözülür gölümüz bizim



tahsildar da çıkmış köyleri gezer

elinde kamçısı fakiri ezer

yorganı döşeği mezatta gezer

hasırdan serilir çulumuz bizim



zenginin yediği baklava börek

kahvaltıya eder keteli çörek

fukaraya sordum size ne gerek

düğülcek çorbamız balımız bizim



serdari halimiz böyle n'olacak

kısa çöp uzundan hakkın alacak

mamurlar yıkılıp viran olacak

akibet dağılır ilimiz bizim