Çağrı Sinci Kaçamadım

[Verse 1]

Tüm bu sebepler ve sonuçlar, teslim oluşlar

Çarpık ilişkiler, bitmeyen yokuşlar

Camdan hapishane, pis kokan koğuşlar

Keyifsizim bugün biraz, mümkünse konuşma

Vazgeçenler ortasında hayalperest kalmak

Çaktırmadan etrafına hayallere dalmak

İllüzyon hayat bur’da, hayal nefes almak

Yalnız özgür olduğunda varsın ayan beyan aptal

En gözü pek insan açken aman diler ancak

Güzel günler hızlı akan zaman bile yavşak

Kazanmak zorunda ki yalnız adam anla artık

Burası cezaevi, sen bi’ ömür yat’ca’n

Ben bi‘ şekil kaç’ca‘m, ben bi‘ şekil kaç’ca‘m

Ama nasıl, neye basıp büyük endişemi aş’ca‘m?

Sen benimle gel güzelim, sıktı beni bu tasma

Kafamda sesler var hep gel buraya kaçma

[Hook]

Gökyüzünde köprüler var hepsi beyaz, hepsi temiz

Gerçek öykülerden büyük bi‘ merdiven bul

Mümkünse camdan olsun

Saydam olan hiçbir şey kederden etkilenmez

Sokakta lambalar var, ateş böceklerinden

Ve bütün karanlıklar dün döküldü ceplerimden

Belki de çok yolum var, belki de vakit erken

Henüz kaçamadım kafamdaki gölgelerden

[Verse 2]

Ceza infaz kampüsünde doğan çocuk

Sence kaç yaşında fark ederdi özgür olmadığını? (kaç yaşında?)

Farz edin pek de fazla soru sormadığını

Gardiyanların silahlarıyla oyun oynadığını

Kimse bahsetmezse hapishaneden

Parmaklıklar sıradanlaşırsa kim isyan eder?

Çocuk tabii ki hücresini evi zanneder

Salak yerine konmak en hakiki dayaktan beter

On beşimde anladım ben, herkes unutmuştu

Hatırlattım inkar ettiler, çok yorulmuştum

Büyük bi‘ masal bütün insanlığı uyutmuştu

Savaş‘cak gücüm yoktu, sanki beynim uyuşmuştu

Bi‘ dünya plan yaptım bu delikten kaçmak için

Normal davranmam gerekti hep savaşmak için

Yoksa cezam hücre ol‘cak dışarı bakamadan

Vazgeçmedim de bıktım bi‘ türlü kaçamadım

[Hook]

[Outro]

Sakın kim olduğunu unutma!

Bekle umutla, gerçeküstü resimler çiz

Gökyüzünü bulutla!

Çektiğin her bi‘ duman öksürüğünü kurut’cak

Şaşırabiliyorsan hayatın saçmalığına umut var