Dursun Ali Erzincanli Ummaninda Kayboldugum Nursun

Ummanında kaybolduğum nursun

Mecnun'un Leyla'da aradığı, yandığı

Çöllerde kana kana yudumladığı senin sevgindi

Annesiz bir çocuğun "Anne" diye uzandığı

Babasız gecelerde "Baba" diye andığı sensin

Soğuk ve insaf bilmez yanlızlıklarda hangi hasta vardır ki

Gözyaşı döksün de o yaşlar senin avucuna damlamasın?

Hangi masum, hangi mazlum vardır ki?

O merhamet deryası yüreğini sığınak yapmasın

Ey Sultan-ı Levlâk! Kardanadamıyla güneşe çalım satan

Bir çocuğa bakar gibi baktın bize

Sağanak yağmur altında ateş yakan bir yolcuyu izler gibi izledin

Bilmiyorlar Allah'ım dedin

Bilseler yapmazlardı

Her şeyin önü O'ndan sonu O'na

Varlıklar adedince selam sana, salat sana

Ummanında kaybolduğum nursun

Her akşam gurûbla ayrılan heyecanın kucağında görünensin

Bırak kırk ikindi yağmurları saçlarında gezinsin

Sensizlikten yorgun düşmüş bakışları avuçlayıp

Semaya ser ve öylece kal

Sığındığın Rahman'ın sırdaşı olarak

Ben geçici hazların sardığı bedenimde

O beden tabutunun en derininde

Nefsimin esiriyim, ama sen

Ummanında kaybolduğum nursun

Azaba ramak kalmış şu dakikalarda

Beni hayalinle korursun

Aranan yine sensin saikalarda

Kutsi perdelerin kalktığı anlarda, özlemimsin sen

Ummanında kaybolduğum nursun

Gölgen vurur düşlerimin yazgısına

Ben o nurla kutsiliği tadarım

Yüzümde meltemlerden arda kalan serinlik

Muhabbet sabahlayan hislerimin en ücra köşesinde

Düşmanım benlik yalnızca bir benlik

Yoluma set çeken ve seninle kaybolan basitlik

Düşündüğünü zincire vuran benim

Şafakla kaybolan benim

Ve ellerim sana uzanır

Ey Sultan-ı levlâk!

Düşmanını elleriyle besleyen bir insana bakar gibi baktın bize

İlacını ateşe atan bir hastayı izler gibi izledin

Bilmiyorlar Allah'ım dedin, bilselerdi yapmazlardı

Herşeyin önü O'ndan sonu O'na

Varlıklar adedince selam sana, salat sana

Sen içimde yanan tatlı bir korsun

Ve sen ummanında kaybolduğum nursun