Ahmet Arif Hani Kurşun Sıksan Geçmez Geceden

Hani Kurşun Sıksan Geçmez Geceden

Yiğit harmanları, yığınaklar

Kurulmuş çetin dağlarında vatanların

Dize getirilmiş haydutlar

Hayınlar, amana gelmiş

Yetim hakkı sorulmuş

Hesap görülmüş

Demdir bu

Demdir

Derya dibinde yangınlar

Kan kesmiş ovalar üstünde Mayıs

Uçmuş, bir kuş tüyü hafifliğinde

Çelik kadavrası koruganların

Ölünmüş, canım, ölünmüş

Murad alınmış

Gelgelelim

Beter, bize kısmetmiş

Ölüm, böyle altı okka koymaz adama

Susmak ve beklemek müthiş

Genciz, namlu gibi

Ve çatal yürek

Barışa, bayrama hasret

Uykulara, derin, kaygısız, rahat

Otuz iki dişimizle gülmeye

Doyasıya sevişmeye, yemeğe

Kaç yol, ağlamaklı olmuşum geceleri

Asıl, bizim aramızda güzeldir hasret

Ve asıl biz biliriz kederi

İçim, bir suskunsa tekin mi ola?

O Malta bıçağı, kınsız, uyanık

Ve genç bir mısradır

Filinta endam

Neden, neden alnındaki yıkkınlık?

Bakışlarındaki öldüren buğu?

Kaç yol ağlamaklı oluyorum geceleri

Nasıl da almış aklımı

Sürmüş, filiz vermiş içimde sevdan

Dost, düşman söz eder kendi kavlince

Kınanmak, yiğit başına

Bu, ne ayıp, ne de yasak

Öylece bir gerçek, kendi halinde

Belki, yaşamama sebep

Evet, ağlamaklı oluyorum, demdir bu

Hani, kurşun sıksan geçmez geceden

Anlatamam, nasıl ıssız, karanlık

Ve zehir zıkkım cıgaram

Gene bir cehennem var yastığımda

Gel artık