Юнг Меча Телаш

Yalnız başımayım ayrı bir dünya
Eksenim etrafında bir yer yok
Ne yaparsam kendime yaptım
Takatimden eser yok
Katlanamıyorum aptallığıma
Kızgınım öylece saplandığıma
Bu bok çukurundan kurtulmanın yolu
Sadece yazmak ahmaklığıma
Dolu dolu içi boş varken insan ne yapar gerçekleri
Sözler değil aslen sert çehreli, öfkem taşıyor manaları
Yazdım yazdım defterleri gözler bekler sağanakları
Bir kaçınız hariç
Alayınız sahte ruhunu
Siktiğimin kaltakları
Sorun olacak elbet bir gün bütün kalabalık içinde suskunluğum
Boş konuşana öfkeli büyüdüm birden sineme yapıştı mutsuzluğum
Tepeden tırnağa
Hep kibrimi sardı egodan bir haber yoksunluğum
Ölmek ve de yaşam arasındaki tercih göçmene benzedi yoksulluğum
Ben seçimimi yaptım
Tek çarem buradan uzakta
Gittiğim yerde de olmadı şansım
Kış sert geçecek malum her hafta
Özlemi dizerim çizgili kâğıda
Gönderirim pullu bir zarfta
Aynı ben olarak döndüğüm evde
Aylar sonra aynı konumda
Tekrar tekrar
Aynı telaşlar
Kaldığı yerden başlar
Ben berbat neslim
Değişemem asla
Derdim ölmekten çok
Yaşayamamakla
Gitmez şansım yaver
Yok ki müsaadem, zaman akışına zırhtan iradem
Her olaya bakışım, yüzsüz ifadem
Bunca olumsuzluklara rağmen
Maziden anâ ithafen
Geleceği meraklı gözle ararken
Erken vazgeçemem ben derken
Sabrım bile yıldı Düzenden
Zaten dünden razı
Faturalar aşıyor maşı
Çabalarım ölümüme karşı
Fark yok taşıyor bu dizler naaşı
Öfkem tam bir mareşal
Kavga verirsem değişir yazgı
Asla kaderime duymadım saygı
Tamah etseydim sorun olmazdı
Taşırım kâğıdımı cüzdanda
Her an her şeye hazır anlarda
Kimseye yaslanmadım aga
Gölgemden dahası yok arkamda
Tek başıma bir yol ve de çizgi
Her gün tantana art arda
Çekiyor zihnim, bu savaş
Yüzleşmeye benzedi tanrımla
Sarf ettiklerim aklımda
Kendime verdiğim sözler
Mecha ninja
Bildiklerin onların hakkında
Beni tanımıyor hiçbiriniz
İstemsiziz köle olmakta
Özgür olmak ya da ölmek
Ruhum bu durumun çoktan farkında