Йенер Чевик феат Аис Эзхел-Япрак Дӱс̧ӱнcе

Donar, mimiklerim donar
Konar omzuma en ağır roman (ya)
Sen şehrin merkezi, ben sürgün yeri olan
Sonbahardan baharlara selam
Donar, mimiklerim donar
Konar omzuma en ağır roman (ya)
Sen şehrin merkezi, ben sürgün yeri olan
Sonbahardan baharlara selam
Görüşmüyoz artık konuşmuyoz
Galiba senle tanışmıyoz
İçimize atmaya barış diyoz
Terk edip gidene de alış diyoz
Bekleyip görcen nasip diyoz
Sevgiye harman kaldık çok istiyoz
Dilek de diliyoz hani hafif medeni
Egolar ayrılmanın tek nedeni
Kutup ayısıyla çölde bedevi
Kışın yaz varsa yap grevi
Sabahın dördü gene böyle bi
Dolunay yakamoz sek içtiğim
Yalnızlık bugün tek işçiyim
Gelme üstüme gelme
Avuç içlerime kadar ısırdım bugün
Gelme üstüme gelme
Sana şiir yazdım şair tek bastonlu kırık dişli
Bu satırlar çocukluğumdan beridir gece kondulu diye fişli
Ben de dahil bilmiyom aga ne zaman başladı ne zaman bitti
Neyi ne kadar sevdiysem, o kadarı gitti (gitti)
Donar, mimiklerim donar
Konar omzuma en ağır roman
Sen şehrin merkezi, ben sürgün yeri olan
Sonbahardan baharlara selam
Donar, mimiklerim donar
Konar omzuma en ağır roman
Sen şehrin merkezi, ben sürgün yeri olan
Sonbahardan baharlara selam
Şimdi sessizliğin kralı elleri ceplerinde (ceplerinde)
Eğmiş başı yere iki damla yaş aktı defterinden (defterinden)
Ağıtları yakanlar var dünyanın martı seslerinde, (aha)
Müslüm'den bir bilebilsen Azer'den illede sen illede sen
En derin yara, en derin faça
İlle de sen (braa)
Tek göz bi oda öksürükle dolu
İyi misin sen?
Yaşanır olur geçer, iyi mi desem? kötü mü desem?
Nasipse zaten olacak olan gerisini düşünme sen
Gözüm döner, ellerimin üstü ondan nasır
Yaprak döker yedi yanım fonda mevsim kasım
Ağır yaralı duygular valesiyiz ama gitmeye hazır
Şişenin dibi son paket tütün, gider saçlarını kazır
Donar, mimiklerim donar
Konar omzuma en ağır roman
Sen şehrin merkezi, ben sürgün yeri olan
Sonbahardan baharlara selam
Donar, mimiklerim donar
Konar omzuma en ağır roman
Sen şehrin merkezi, ben sürgün yeri olan
Sonbahardan baharlara selam