Вармета Хелал Олсун

Artık elime kalemi yarim almayacaktım,
Hatırla sözlerini benimle yaşlanacaktın
Nitekim kalmadı şansım, bununla avunma
Göz yaşlarımı artık senin ellerinde kurutmaz

Denemedim mi ? Defalarca unutmayı
İnsanoğlu sevdi fakat böyle sevgi duyulmadı
Sen gülerdin, ben yanardım, sen severken
ben bakardım, kalbimi al, nasılsa sen de kaldı

Başkasıyla olmaz, kalp gözümü senle mühürledim
Sen dışında hiçbir konuyu anlatmadı türkülerim
Bir yanımda hayallerim, bir yanımda hüzünlerim
Sende duran fotoğrafta kaldı şimdi gülüşlerim...

Ne yaptıysam ciğerlerime dolmuyorsun,
Benimle oynuyorsun sanki sen de korkuyorsun
"Sen gidince Gökyüzümde adın kaldı"
Unuttuğunu belki sen de hatırlarsın...

Uçurumda son sözüm
Beni elinle öldürdün
Korkularımı yendim ben
Yanan ateşi söndürdüm

Ayrılığın matemiydi hüzünlerimi katlayan sis
Bu Kalbimin sahibi sen, ciğerlerimi kaplayan zift
Bıraktığın o tokanı hala çekmecemde saklıyorum
İçimdeki bu kasvet ancak şiirlerime damlıyordu

Her insan gibiydim ben de kusurlarımı hoş görürdün
Nüfusumda tektin oysa senin hanen on dönümdü
Seviyorken ayrı kalmak gerçekten de çözüm mü?
Arşa çıkan ruhum artık cehennemine gömüldü

İstediğim sadece bir merhametti,
Her şey seninle güzeldi, her şeyi sen berbat ettin
Hayallerimiz darmadağın yıkık dökük ve lanetli
Maalesef ki bu sana yazdığım sonuncu veda metni

İstediğin buysa eğer emeklerim helal olsun
Kazandığım tüm zaferler yokluğunda helak oldu
Cihangir'i de kül ettin ya aynı anda kalbim gibi
Yine de hakkım helal olsun...