Семиха Озбек Бекленен Севгили

Hafif yağmurlu bir hazirandı o gün.
Öyle bir şey ki, havan verdiği duygu
Sanki içini ısıtıyor insanın...
Ağaçlardan gelen serin bir esinti ferahlatıyor.
Düşündüm de , daha doğrusu hissettim de
İçi ısınsa da insanın, böyle güzel bir günde
Yalnızlık üşütüyor be bir yandan...

Şimdi neler düşlüyorum, kimse bilmiyor
Kimseye anlatamıyorum...
Şu parkta ki çiçekler mesela, öyle güzeller ki
Ama ben şimdi onlardan birini kopartıp,
Daha güzel bir yere dikmek isterdim.
Ellerine, ellerinden yüreğine gelmeyen, beklenen sevgili...
Yüreğinde çiçek çiçek sevgi olmak isterdim...

Telaşlı kaçamaklarda, yanında rahatlamak
Ellerinden tutup dolaşmak, sokak sokak
Durmadan konuşmak, bir şeyler anlatmak,
Yürüdüğümüz bilmediğimiz yollarda, gözlerinde kaybolmak
Anlamak, anlaşılmak isterdim...

Şimdi bahar, yaz geliyor ya beklenen sevgili
Akşam üstü saatlerde, denize dikkat ettin mi hiç ?
Gel be ! Gel bi , bi bak da gör !
Dalgalara vuran güneşin ışınları mı daha göz alıcı
Yoksa sahilde sırtına sarılmış sıcacık sevgiyle
Sana aşık olan bu kadının gözlerinde ki parıltılar mı ?

Bu nisan da bitiyor, yalnızlık ruhumda gitgide büyüyor
Sevgiye, aşka , huzura, mutluluğa dair düşler çoğalıyor
Ama beklenen, ama özlenen sevgili gelmiyor
Yürek acıyor, ruhum ağlıyor
Bekliyor, bekliyor...bekliyorum seni...