Санcак Кимим Бен

– Sancak –
Ben koşardım o isterdi durmamı, oturmamı başucunda.
Yine en kötü günümün hesabını sormadı
ve korkarım o günden.
Yine gözlerim kapandı dünden
açmam için onu bana geri gönder.
Aklımdaki o eski sözler, şimdi sarıldığım yabancı eller.
– Başar –
Gözlerimin esarete karşı durması için zülüm gerek, bana bunu ver
Onuru gururu düşünerek kendine sorduğun bu soruya cevabını ver
Daha bitmedi kendine savaşın
Düşmanınla kendini kıyaslamadın
Bilinmez bi yolculuk aldın
Hayat gamını tek başına sırtladın
– Sancak –
Yine kalmadı gizlediklerim eğer
dökülürse bir gün gelip o denize..
Kollarımdan çekilmez bi halde kalıp.
Aslında yine bekledim onları ‘ben denizlerden çok
korkarım’ demesinden korktum
öylece bekledim gelmedi kimse
yine yalnızım.
– Başar –
Korkum kendimdendir
hangi adımı panik içinde atmazsın
Geriye dönük anılar adamın
akılı götürür hiç ileriye doğru da bakmazsın.
Yorgun yine hali çok
kötü birine sordum beni tarif et kolaymıdır?
Kum tanesi gibiyim
Ufacık hortum gelip beni sahiplen.
Yine bu gece kapattım kendimi kimse gelmicek
İstemem istesemde gelmicek
İstenen bir özenle yalanlara
Süslenen bu dünya…
Kimim ben akşamı zor getiren adam mı?
Bu dünya bana çok büyük gerçek bu değil
Kimim ben?
Kendime sorduğum derttendi aslen vede pastel boyalı bi pergel
Çizmiş dünyamı
Vede atmış sancılı bi hayat koymuş kalbime
Emrini vermiş restini çekmiş elimine kendini
Hadi seç yolunu ve yanlız kal
Bütün bu nefreti dünyaya sal
Sade bi normal yaşayan bi ses gelir ordan sinirler biter
Sol yanım bi der duvarlar çeker beni toprak çeker artık yarim
Sen kendini kurtar
Ben daha bulamamışım kendimi vede benliğimi
Son cümlen aklımdan değil kalpten gelir
Sesim kederlidir
– Sancak –
Yine kalmadı gizlediklerim eğer
dökülürse bir gün gelip o denize..
Kollarımdan çekilmez bi halde kalıp.
Aslında yine bekledim onları ‘ben denizlerden çok
korkarım’ demesinden korktum
öylece bekledim gelmedi kimse
yine yalnızım.