Санcак Хошча Кал

Yağmurlar yağmış gökyüzünden
ben üşümüyorum ya sen?
topraklar dayanmaz yerinden
kalk yanıma gel bu sefer
korkma sen yerine kimse gelmedi
ben hala seviyorum
hoşca kal beni düşünme
ölmedin aslında biliyorum
bakınca camdan ne kar ne yağmurler aksın
yokluğunsa yağsın yüzüme
görünce karşımda bir sana bir ona baktım
aktı gözlerimden içime
off off
ne kadar yalanmış ilk geldiğindi yanıma
off off
ölmemi dile dokunmaktansa kanıma
şimdi gördüğüm o düşler yok
tuttuğum eller yok
ölmek isterdim sana sarıla sarıla
artık kokun yok üstümde
sarılıp göğsünde ölmek isterdim
bugün son defa öldürüyorum yazarak seni
onlarca kez ölmüş dediler hakkında senin
bugün son defa katlanıyorum söylenenlere
çünkü iyi geliyo öldü denip böyle bilinmesi
bugün son defa karşılaştık ummadık yerde
oysa kaç şehir değiştirdim ve çıkmadım evden
bugün son defa gülümsüyorum haketmesende
bugün ilk defa başka birine gülümsemeni görüyorum
demek ki bitermişiz herkes gibi
demek ki şehri değil bu dünyayı terketmeli
sırtımda bıçak izleri bilirsin
yıllarca geçmedi varsın bilmesin yanındaki
sanki tanımamış gibi sen ne kadar saplasanda
acıtmayan kadın
öldükten sonra bile kendime gülmeyi yasakladım bak
yine de kızmıyorum unuttum bile öldürdüm seni
şimdi mezarda değil onunla yatmaktasın
korkma sen yerine gelmedi kimse
ben hala seviyorum
hoşcakal beni düşünme
ölmedin aslında biliyorum
off off
ne kadar yalanmış ilk geldiğindi yanıma
off off
ölmemi dile dokunmaktan sakınamam
şimdi gördüğüm o düşler yok
tuttuğum eller yok
ölmek isterdim sana sarıla sarıla
artık kokun yok üstümde
sarılıp göğsünde ölmek isterdim