Санcак феат Алпер Озчелик-Геcелерин Сону Йокмуш

Kin tutmaz içim,
Ağlıyorum,
Nefretimin yağmurunda ıslanman için,
Korkuyorum,
Ya gel ya çık git içimden.
Gecelerin sonu yokmuş,
Gördüm penceremin buğusunda,
Oralar soğuk olur,
Üşümenden korkuyorum omuzunda.
Sebebini aramakla geçiyor günlerim halen,
Bari gitmeden önce bir iyilik yapıp da vursaydın beni madem.
Beni madem hiç sevmedin,
Onca yıl nasıl dayandık o zaman? Susma!
Bıraktığım yerde kalmadın.
Sana hayat, bana kalansa yine kin kusmak.
Zaman dursaydı, seni bıraktığım gibi bulsaydım.
Zor muydu?
Arayıp sorsaydın ya, uzattığım elimi tutsaydın.
Beni duysaydın anlardın.
Olmadığın her günü ölüm saydım.
Dönerdim hayata yanımda sen yine olsaydın.
Nakarat x2
Ya gel hayallerini koy yanıma,
Ya vur zincirleri bu kollarıma,
Ya da sus, kendini de kandırma,
Bana "dur" deme ne olur.
Onun olmayı seçmiştin.
O gün benim için her şey bitmişti.
Görmeyeli değişmişsin, sanki benim elimi tutan sen değildin.
Bugün yine yokluğun yağdı üstüme tonlarca, bunu görmeliydin.
İkinizi öyle gördüğüm an, ölmeliydim.
Yağmurun ıslattığı zemin gibiydi suratım durakta beklerken.
Yine sigara yakıp pekiştirdim her şeyi,
Umarım tekrar denk gelmem.
Bir de topladım eşyalarımı sessizce eski dostlarla vedalaşıp
Yeni mahallem oldukça sakin,
Her gece hayalin yastığımla selamlaşır.
Ne varsa balkonumda var, odam çekmecem kadar soğuk.
Bana senden hatıra ne var ne yoksa keşkeler kadar dolu.
Bazen sıkılıyorum her şeyden, keşke insanlar yok olsalar.
Bu gece de ona gül, bu gece de onun ol,
Bu gece de yat omzuna.
Yine ezanlar okundu sabah oldu bak,
Kaçan uykularıma sebep olma.
İnan umurumda değil zerre onun olman,
Gidiyorum artık sebep olma. (x2)
Gecelerin sonu yokmuş,
Gördüm penceremin buğusunda,
Oralar soğuk olur,
Üşümenden korkuyorum omuzunda.
Nakarat x2
Ya gel hayallerini koy yanıma,
Ya vur zincirleri bu kollarıma,
Ya da sus, kendini de kandırma,
Bana "dur" deme ne olur.