Рота Бошлук

içimde boşluk der hep del
her derdim dermansızken
ben yol yürürüm kimseye yön vermem
sanıyolar herkesi derdest etmem
ama biliyorum erken kalkan yer vermez enfes düşlerden hem
şerefle telef etmişim erdem
ensesi kalın ensestlerleyken
rap diliyorum allahtan her an
kan kusuyorum bi' dakika yazmazsam
asfalttaki böcek anlamazsa diye
korkağın biri gibide saçmalarsam
umarım alır canımı
mitolojilerde unutulanlar
kanadı kırık uçamayan atlar
nalları altına alsınlar
maalesef ki ruhum kimsenin var olamayacağı dökme derinlikte
bölünmüş her biri ayrı bi kabus, bakamaz gözlere dimdik kent
bu pelerin boynuma dar gelir, onsuz uçuyorum göklere içtikçe
dikkatim eksilmiyo diye kaltaklar giremiyo gölgeme sinsice
her bedeli ödedi vicdanım
bu enayilik mi ki pişmanım
yerken izledim toplumu ömrümce
kabul etmiyo iştahım
anlamadın neye isyanım
hiç kalmadı insafım
sadece sıradan biri olmak istedim
ama buymuş imtihanım

uçurumun başında
sabrımın sonundayım anla
hani geçebilirdi bu zamanla
ne kadar var

dışımda boşluk der hep gel
her gelen bi' parçamı götürürken
rahmetli pedere şöyle demiştim
beni görmeden ölüceksin sen
bi' damla gözyaşı dökmedim hala
içimde kasırgalar varken
toprağın altında yanarken
cenazesine bile çıkmadım evden
bu donuk bakışa alıştım ben
bebeklikten beri dedi annem
bedenim var içi yok manen
neşeleri sildi o herif kalpten
bu boşluk hiç dolmaz madem
katlederim sistemi aynen
tekrarı izlenmesin hiç naklen
diye yaşıyorum buralardayım halen
kıvrılıyorum ara sıra yastığın sağ kenarına duvarda bir filmim var
kirpiğimin içinden süzülen ışıktan bi' melek sesleniyor bir an
iyi misin diyoken ne cevap verilir bilmiyorum
beynimin içi ilham dedikleri o şeyle dolup taşıyo
benim için adı sadece intikam
öyle ki tek dostum boşluk
ben koçtum, arkamdan koştu
beraber uykusuz her gece bilenip durduk
sistem bize huzur borçlu
korkularımdan uzakta durur
sulamazsam büyümez durulur
bu bi suç hep buluyor kuyumu
dolmak bilmez boşluk