Ропе Сон Кез

Verse 1:
Döndüğüm benliğime ithafen,
Yazmayı bırakıyorum sen kez ben
Hep bıkarken ölüp dirilmekten,
Kirletiyorum seni düş kurarken hem
Yağmuru olacakken bulutun sen
Yerden yere vurdun
Beni benden almak varken
Daha da öteye gittin hep erkenden
Gidemem derken
Son aylarda adının geçtiği her gün
Buz gibi yüz hatlarım dağınık
Sanki şehir travma içinde afetten
Boka batmış lağımım, sanki..
Öldüm ve cehennemimdeyim
Sanki sensiz olmaz hiç yarın
Hatta senle tamdım sanırım
Sen olmadan her şey hep yarım
Ben yenilmeyeni temsil ederim sen vereni
Bu yüzden hep ben veremim
Her gün geçer üzerimden, güzelim gel
Bıkıyorum sensiz düzenimden
Yüzün her şeyden (yüzün her şeyden)
Güzel her şeyden, demek isterdim her satırda
Fakat hep üzerim ben
Döndüğüm benliğime ithafen
Yazmayı bırakıyorum son kez ben
Senin gibi bi' orospu cocugu görmedi
Bu evrendeki kadim emanetler
Bilip her telden oynamak lüksün
Umrunda mı senin hiç kim düşsün?
Sevdiğim herkesin öleceğini bilsem bile
Ben sana hakkımı helal etmem
Canım boynuma taktığın
Rahmetli babanın künyesine ithafen
Artık senin gibi kaltağa
Yazmayı bırakıyorum son kez ben
Zaten bıkmıştım senden
Çıkarçılıktan, gına getirmenden
Fondötenden, rimelinden!
Sahte sikik suratına takılan parayım ben
Gel desem gelecek gibisin
Tiksindirmek için elimden gelen
Ölerek gittiğim yola ithafen
145T'ye bir daha binmem
Tarihimin en belirgin noktasısın sen
Daha ünlemi var sabret
Gebertmene izin veririm
Beni kandırmana bir daha izin vermem

Nakarat:
Bu kadar! Bu kadarı fazla
Artık ağrı var her yanımda
Uzaktayım artık anla
Aynısın aynı

Sesini duysam ne olur?
Kokunu çeksem ne olur?
Gülüşünü görsem ne olur?
Sonuçta aynısın aynı!

Verse 2:


Benim elimde hayallerim
Senin elinde telefon, telef oldun
Daha peter günü görmedin!
İşim bitince diyecekler daha beter olsun
Beni geçtim, bi' insan
Kendine nasıl bu kadar kıyar ki?
'Ben heder oldum.”
Diyecek kadar düşmemek için direnirken
Bakımını bozmadın ne de dostuz
Geçmek bilmedi o gece
Tek bir ayrıntıyı unutmadım
Abim yüzüme bakarak ne dedi?
Gözlerim dolu halâ bunu hatırlarım
Sana bunlar olurken tek bir gün
Bozdumu söylesene hiç rahatını?
Nasıl halâ sevebiliyorsun?
Seni böyle geberterek yok eden bağırtanı
Az önce geçtim evin önünden
Kendime sözler vererek hem
Seni son nefesime kadar sevmeye
Yine and içtim ama uzağım senden
Olmuyoruz biz
Muhtemelen artık sadece benim yüzümden
Yaptığın şeyden sonra
Benim için mücadele edemeyecekken sen
Bebeğim, kendine inandırmayı başaran
Tek kadın olmana ithafen
Hem küfür edip hem sevdiğim için
Yazmayı bırakıyorum son kez ben
Silik gözyaşlarımı biriktiremediğim için
Üzgünüm bu kadar popülerken
Diş ve dudaklarını görmediğim için
Gitmek istiyorum ölüp erken
Ben sert biriyim!
Herkes durmadan arkamdan
Bi şeyler gevelerken
Önümde senin gibi bi engel var
'Nasıl arkamda bırakıcam?”
Der sana tapan yanım
Benim hedefime tapan diğer yarım
Yıktı her yanı! Benim diğer yarım
Yaktı her yanı! Benim diğer yarım
Meleğim, anasının amına
Terten gösterdiğin aşkımıza ithafen
Seni deliler gibi özlesem de
Yazmayı bırakıyorum sana son kez ben
En çok seninle güldüm
Herşeye rağmen hala dürüstüm
Zaten sahip olmaya alıştım
Çocukluğumdan her bir şeye pürüzlü

Nakarat:
Bu kadar! Bu kadarı fazla
Artık ağrı var her yanımda
Uzaktayım artık anla
Aynısın aynı

Sesini duysam ne olur?
Kokunu çeksem ne olur?
Gülüşünü görsem ne olur?
Sonuçta aynısın aynı!