Ропе Сокакларына Анлатаcактым

Çok geç anladım bunu sevgi denen mevzu nefretle bilenmezmiş
Çok sevdiğini söyleyenler aslında zor gününde gıdenlermiş
Kapşonum hala kapalı tüm derdimi sokaklarına anlatacaktım
Yolları sana çıkmayan bu Ankaranın dört bir yanı harlanacaktı

Nasıl gidebilir ki insan bi gün önceden seni çok özledim deyip
İçimde bu aşkı büyüten bendim tek canımı yakan sözlerin değil
Sen olmadan yaşayamam diyordun ama ölmedin dimi
Biliyosun ben kaybettim fakat ilk yenilgimse gözlerin değil

Ben bu yolda bır terziyim ve sen dikemediğim tek söküğümsün
Birini ne kadar çok benimsersen inan o kadar çok bölünürsün
Öbur dünyaya kalmaz seviyosan ahı ölmeden görülürmüş
Sonra mutlu olsun diye bedduaya tövbe edip dönülürmüş

Aklımda olmak yerine şuan yanımda olsaydın tutunabilirdim
Bitmesin diye intiharla tehdit etmeseydin seni unutabilirdim
Bu kadar kolay mı söylesene bi insanın kalbine bıçak atmak
Gideceksen niye geldin başkası senin için bi gülü kurutabilirdi

Sandığın şey özlem değil eğer o minik kalbini hiç kanatmıyorsa
Sende yalanmışsın eger gözlerinden bi damla yaş akmıyorsa
Kaybetmek kazanmanın yarısı, ben hep yarım kazandım seni
Benim suçum ne tanrı beni mutlu yaşatmıyorsa

Biliyosun bitirdin artık bizi büyük bi sebep yok kuşkundan
Beni defalarca terk etsen kendime kızarım sana suç bulmam
Eğer bu kadar karışmış olmasaydın bana nefreti gizlemezdim
Yerinde olsam yerimde olmayı inan bi gün bile istemezdim

Sen boğazımdaki dügümdün hala gözlerime dolan yağmur gibisin
Ve hayatın yolunda hatta ben dışında herkezle mutlu gibisin
Bana çok uzaksın fakat sorun mesafeler kadar yakında değildi
Çok fazla sanma 1 kişi sevdim kahretsin oda yanımda değildi

Aklıma ne zaman gelsen gün sonuna dek kursağımda tıkanırdın
İnan bana başarabilsem seni tam şuan aklımdan çıkarırdım
Sen hariç hiç bişey umrumda değilken kaybetmek gözümde miydi
Çok sevdiğim Ankarayı terk ettim uzaklaşmakta çözüm değildi