Озби феат Гулcе Дуру-Ӧзгӱркен Сен

Bugün benim
Yollarım olmak yerine
Bi merhaba
Çok gibi bak yüzüme
Özgürlüğü anlat suskun sesime
Darılır mı hatıran kırılmışlığın gölgesine
Ah bırakır kalbin aşkın azalmaz cilvesini
Bilirim gitmesini ama nasıl yaşarım ölmesini
Nasıl yaşarım yüreğimde onun ölmesini
Ölmesini…
Özgürken sen
Özgürken sen
Özgürken sen
Özgürken sen
Süzülür kalbinden
Bu sokaklara yangınlar
Yanar yanar yanar
Alevin ve ben ben ben
Doğarım
Yıkarım bi duvar her gün hayatım toz duman
Çok yaşayıp az görmek sanırım korkudan
Onur söyle ne kadar öldün ne der bu yolcular
Çok dayak yedim dövdüm anlattım aldılar beni
Oldular yanımda hepsi bir nefes kanımda
Tuttular dalımdan köküm sağlam kırılmam
Asla karakterime ettim de masraf
Sen gelince aklıma tüm ritimler aksar
Bak bi yol buldum böyle sade anlatmak
Ama sense konu geliyor alkolle abartmak
Sordum sordum cevap bekledikçe oldu metastaz
Sonra anladım şarapsın iskelette bi tasta
Dedim ki geçer layn elbet atılır o tasma
Erkek egemenliği yıkılmadıkça erkeklik taslar
Çıkar kaos tüm gücünle yaşat kaosta
Ceza’dan beridir her aşka kalbim reosta
Bak geçer geçer geçer sen iste geçer
Bu yollar olmazı seçer seçer seçer
Amma sen değiştiğinde diner diner diner
Bu yağmurlar elbet diner
Özgürken sen
Özgürken sen
Özgürken sen
Özgürken sen
Süzülür kalbinden
Bu sokaklara yangınlar
Yanar yanar yanar
Alevin ve ben ben ben
Doğarım
Özgürken sen
Özgürdüm ben
Eylülken sen
Yağmurdum ben