Омур Гедик Каршылашма

Seni de yordu mu dünya yoksa iyi mi davrandı?
Benim yollarım uzun, hemde biraz kaygandı.
İçimdeki büyük deniz, zamanla, yavaş yavaş kurudu, çöl oldu.
Aramadım, sormadım, affet beni.
Zaptedemedim ne canımı ne tenimi.
Ama inan şuramda hala saklıyorum.
Hem seni, hem beni, hemde bizi.
Yani dünya, öyle kendi kendine döndü. Yaktığım her ateş zamanla birer birer söndü.
Unuttum inan ki hayat gailesi işte.
Bu çok geç kalınmış bir karşılaşma.
Dünyaa öyle kendi kendine döndü. Yaktığım her ateş zamanla birer birer söndü.
Unuttum inan ki, hayat gailesi işte.
Bu çok geç kalınmış bir karşılaşma, dünya.
Girinti çıkıntılı hayat hemde çokça engebeli.
Aşar sanıyor insan, o yıllarda her engeli.
Hatırlar mısın o zaman ne severdik Üsküdarı, Hisarı, Çengeli.
Aramadım, sormadım, affet beni.
Zaptedemedim ne canımı ne tenimi.
Ama inan şuramda hala saklıyorum.
Hem seni, hem beni, hemde bizi.
Yani dünya öyle kendi kendine döndü.
Yaktığım her ateş zamanla birer birer söndü.
Unuttum inan ki hayat gailesi işte.
Bu çok geç kalınmış bir karşılaşma.
Dünya öyle kendi kendine döndü.
Yaktığım her ateş zamanla birer birer söndü.
Unuttum inan ki hayat gailesi işte.
Bu çok geç kalınmış bir karşılaşma.
Dünya öyle kendi kendine döndü.
Yaktığım her ateş zamanla birer birer söndü.
Unuttum inan ki hayat gailesi işte.
Bu çok geç kalınmış bir karşılaşma.