Оğулчет Кентлер ве Тренлер

kentler ve trenler hep içinde kayıp bir şiir gizler
uykulu gecelerde düşlerim o trenin içinde
Uykusuz karanlık gecelerde
kendime sordum bunu sessizce neden benim
hapishanem bu şehir
hüzünlü kaldırım taşları
biraz aksak bi sokak lambası
Azgın, sonsuz birdeniz.
yine Kaygısız,düşüncesiz,
Kuytu sokağımın
utangaç başucunda
Hayaller topladığım
o köprünün altında
Sessiz haykıran çığlıklarımı
duyardı yanız martılar
Yağmur yağsada üstüme yine
sırılsıklam zaten hüznüm bile
kentler ve trenler hep içinde kayıp bir şiir gizler
uykulu gecelerde düşlerim o trenin içinde
Dilimde sarhoş kelimeler
şiir kattım kadehimin içine
o Sokaklar dile gelseydi
şairlere susmak mı düşerdi
bir bahçemiz vardı ya
iki yanıda çöl artık ahh
demir yolunda açan çiçeğin
başka bir yeri varmı ki gideceği
Kusarlarken denizlere
ben olmuşum ayyaş
Denizde yüzmeye çabalayan sarhoş
o balığım ağlara dolanan
benim bu semtim şehirsiz
buçuklu bir sahil gezegini
bentleye jordana değil ben semtime yazdım ritmik şiirimi