Меистер феат Алфонзо-Сор

Alfonzo Verse 1 :
Unutmuşum zamanla bu sokaklarda yürümeyi gülüp eğlenmenin değerini anlıyorum fazlasıyla gerekliydi son bir kezde olsa dönüp arkamda güveneceğim birileri için ölmeyi tercih edeceğim geleceği boşverip her şeyin gideceği yaşamı mı seveceğim göreceğim belki bir kaç yılım var
kimlerin dilindeydi bu aciz benliğim
Kendime gelmeyi istemem derinlerde yatan merhametin sefaleti gerçeğim bu merceğin dışından bakmalıyım murada ereceğim günü beklerken izleri vücudumda kalacak tüm cenklerin direncim bu hayatıma denk değil hiçbir şeyim yetmedi kimse yardım etmedi terk edin beni yok olmak üzere duygu düşüncelerim

Nakarat x2 :
Bütün herşeyi kendine sor sen
Kendine sor sen kendine sor

Meister Verse 2 :

Hayat bir yol çizer yoktur hiç tabela
Bi yol cizersin kendine sabırla ve zamanla
Düşersin arada hayallerini hatırla
Pusula beynin , tabela kalbın biraz mola

Yazdıkça parçalanır kalbimdeki kilitler
Ciğerlerimde küller , yüreğimde çürükler
Kalbim tozlu kütüphane , rüzgar soldan eser
Acır yaram doyasıya , çaktırmaz gülümser

Tutmayan bır kupondu benim gençliğim
Bilmiyorum ben kimim içim dışım anonim
Küçük bir çocuktum attı betim benzim
Çizgifilmlerde bitti yaz geldi soğuk mevsim

İhtimaller , gerçeklerden doğar dostum
Nefesim kördüğüm çözülmez mahkum
19 sene geçti isyankar ruhum
Hayat bir kumdu ben çamurda kayboldum