Кузгун Мевсим

Verse - 1:
Öyle duygularım var, anlattım, uykularımdan
Uyandım gezdim öyle caddelerde kurgularmdan
Kaçıpta vurgularımla, bir anlam buldum adımdan,,
Bende korkularla yürüdüm ölüme uygun adımla...
Kalbin kuytularından bi ses bu, uyku tadında
Nabız'ın kulaklarıma yaptığı bi vurgu tadında
Bu kuzgun bir kalem,, bir kağıdı buldu yanında
Şu anda gezinmekte kendi dünya uydularında
Bunları kurguladın da, bakmadın benim gözümden
Her gelen "Nedir Sözün?" der, "Dönmem Hiç!" dedim sözümden
Şu anda sözün özünden bi cümle bırakıcam buraya
Hep, "keşke" kelimesinden sonra gelir çözümler...
Unutma! derdim değil benim burda ölmek falan
Yolda ölüm varsa bizde yok bi dönmek falan
Benim Tek isteğim yol boyunca dinmesin şu Yağmur
Bende istemiyom gökkuşağını görmek falan!!!
Nakarat:(×2)
Dur ama dur
Anlatamam sana buradaki kurgulardan
Bul yada, kur
Hayalleri, pencere kenarındaki dünyadan...
Verse - 2:
Uzaktaydım sayfalardan, Özlemimle delirdim
Yazdım öyle sayfa sayfa, Sözlerimle gerildim
Yer yüzünün etkisinde Yalpalarken adımlarım
Gökyüzünün yansıması Gözlerimde belirdi
Üstü kapalı bi cümleyim,, anlarsan helal olsun
İstersen için, benim kalbim kadar Veda dolsun,,
Ben anlattım elimden geldiği kadar, ve şimdi
İster anla ister anlama, sayfalar Heba olsun,,
Öyle devrik bi cümleyim, bakma çözemezsin
Bazen ölmemek istersin, bazen ister Ölemezsin
Bazen gözüm açık dersin önündekini göremezsin
Bazen dönmemek istersin, istesen de Dönemezsin!!
Hayallerimi kendi , kaderimde buldukça
Kaldırımın soğukluğu bu tenimde durdukça,,
Yazmaya devam edicem, unutmayın şunu da sakın
Kalem, kağıt sarhoş olur, Elimde durdukça
Nakarat:(×2)(x2)
Dur ama dur
Anlatamam sana burdaki kurgulardan
Bul yada, kur
Hayalleri, pencere kenarındaki dünyadan...