Кодес Калбим Аğрыёр

Gülmek bana zevk vermiyor artık sevenin değeri bilinmiyor yazık
kazık yer hep sevenlerin hepsi kodes ten uzak durur birçok asi
gönderdiğin resimlere bakamıyom hepsini silip attım bir günde
tavaf eder nevrimde güzel yüzün baktığım heryerde

korkularımla yüzleşmeye çalışınca gördüm en başındasın
bu korku birgün beni öldürecek gelen azrail kaçıncısın
belamısın sen başıma belamı mezara girmeden önce sela'mı
çıkamaz belkide emre yarına ama sana yazıyor bu son kelamı

bitmeyecek yasım sanma gittim demek hiç sevgin hevesti bitti
uzaklardayım yine unutamıyom her geçen dakika daha çok seviyom
hayıra gitmiyor benim sonum şer hasretinle beni yakıyor heryer
seni bilmem ama ben iyi değilim ateşin üstünde sıratta gibiyim

defol aklımdan şizofren oldu yoksa kodes ölecek kahrından
yoluyom saçlarımı kendime kızıyom emre hadi git bu diyardan
ibadetimsin aşkın dilime aşkın yüreğime ibadet oldu
elleri açıpta dua lar ediyom gören diyor sana bihaller oldu

evet oldu bana bi haller oldu gül gibi açan bu kalbim soldu
beynime ur gibi saplandın aslan gibi delikanlıyı yere vurdun
sevin halime gel gör ne haldeyim uçurumun ucundayım viraneyim
yerle bir oldum darmadağın bak çöktü dizlerim mutlu ol artık

NAKARAT

kalbim ağrıyor günden güne büyüyen koskoca sancılarım var
yürek çarpıyor pencereden bakan emre geceleri susmaz ağlıyor
çok kısaltıyor halim yok bedenim eriyor ben dayanamıyor
yırtıp atıyor yazdıklarını sana duygularını anlatamıyor

2.verse

senin yüzünden etrafımdaki herkesle kavga eder oldum
ailem yada arkadaşım yada başkaları ile hiç konuşmaz oldum
kendime bir saygım vardı eskiden aldın bak saygı yok oldu
geçer diyorlar geçmiyor işte sanki ilk günüm 2 yıl oldu

keş ettin beni böyle giderse kapında yatan bir leş olucam
korku sardı beni sen başkasıyla evlenince ben kafamamı sıkıcam
duramıyom artık oralarda ben bu yüzden geldim istanbula bitiklerdeyim
kendime küstüm cesaretim yok bakamam aynaya

defolup gidin başımdan kimseyi istemiyom hep yanlız yaşıcam
bana acı çektiriyon bile bile söyle ben ölünce sen mutlumu olucan
ben üzülünce neden gülersin çaktırmadan alt tan alt tan öyle
ben hep ağlayım sende gül bana razıyım perim hadi dön geriye

bak gecenin 1'i kapandım odama duramam yazıyom seni satırlara
kapattım ışığımı perdeler çekik gözlerim ağlar mum ışığında
çektiğim bu acı yaşatır beni aşkın biterse vururum Emreyi
sarın hadi beyaz önlüklere tımarhanelik oldum ben öldüm deliye.